Książka zawiera dwa opowiadania: Sanatorium. Życie za kulisami oraz W okowach
uczuć. Łączy je jedna klamra, którą jest MIŁOŚĆ do drugiego człowieka.
Uczucie, które daje wielką radość, szczęście i siłę, ale które niepielęgnowane
i nieutrwalane może przynieść cierpienie i ból. Wymaga ono poświęcenia. Nie
igra się z miłością, lecz wymaga zbliżenia serc. Opowiadania są pełne
dramatyzmu, napięcia - warte przeczytania. Czytając, możemy śledzić ludzkie
charaktery. Klimat życia sanatoryjnego, leniwie płynący, cicho, pozornie
nudny, przesiąknięty ludzkimi tragediami kontrastuje z zakulisowym życiem
kuracjuszy przebywających w sanatorium, które aż kipi od wydarzeń. Życie
jednak pisze najciekawsze scenariusze.
Ta prawdziwa opowieść o serdecznej przyjaźni chłopców odrywa od klawiatury i
ekranu monitora i przenosi nas w czasy przedwojenne, do wadowickiej wsi
Podstawie. Tu rozciągają się szerokie wody stawów, pełne życia, bogatej
roślinności, gdzie kłębi się ruchliwa moczarka kanadyjska i widać stojące w
nich, pulsujące białością wełniane chmury, jakby świat obrócił się do góry
nogami. Niedaleko, za torami będącymi zarazem granicą, od której ciągnęły się
zabudowania wsi Podstawie mieszkał chłopiec nazywany Pigusiem. Był półsierotą
i podwójnym kaleką. Zamykany w małej izbie w zimowe dni, siedząc przy
zamarzniętym oknie patrzył na wrogi dla niego świat i marzył. Marzenia miał
zwyczajne, proste, normalne, tyle że było ich tak wiele: mieć zdrową nogę,
niechaj ta sztywność w prawym łokciu ustąpi, niech ręka będzie ręką sprawną a
nie kaleką, niech zawsze będą koło niego przyjaciele Ziutek, Jędrek, Franuś-
Beczka i Czesiu, żeby nigdy nie rósł na polach pęczak ani kapusta, żeby pies,
Cygan, nie był uwiązany, żeby on, Piguś, chodził do szkoły, żeby na stawach
mógł pływać, żeby potrafił jaskółki chwytać za ogon, żeby... żeby... żeby
zawsze był tak szczęśliwy, jak... w Świętojańską Noc... Przygody, przyjaźń,
dziecięca beztroska i fantazja – tego powinniśmy uczyć nasze dzieci.
Szczególnie teraz, kiedy tak wiele czasu spędzają przy komputerach i
telewizji, warto im pokazywać ten alternatywny świat! Wierzę, że nie tylko
mnie zauroczył klimat tej lektury. Polecam gorąco wszystkim rodzicom, którym
zależy na pokazaniu dzieciom, że o wartości człowieka stanowi jego postawa
wobec innych ludzi, a nie ilość elektronicznych gadżetów, jakimi się otacza.
Agata Pyka, Wrocław
