Adalet Öyküleri

Más información sobre el libro

SULTAN GAZNELI MAHMUD devri idi. Gunlerden birgun, carsi pazari dolasan Sultan, elindeki sopanin ucuna astigi bir kgida "Adalet Istiyorum!" yazmis, sokak sokak dolasan ihtiyar bir kadin gordu. Ancak o sirada baskaca islerle mesgul oldugundan, bu garip manzaraya pek ehemmiyet vermedi. "Acaba bu kadina nasil bir haksizlik edilmisti ki, ortaliklarda boyle dolasiyor?" diye sormadi. O gece ruyasinda bir kuyuya dustugunu gordu. Her ne kadar cabaladi ise de, o kuyudan cikamadi. Kan, ter ve korku "Cikarin beni bu kuyudan! Buradan cikmam icin, bana yardim edecek kimse yok mu?" diye bagirip duruyordu. Derken, gunduzleyin gordugu o ihtiyar kadin kuyunun basina geldi ve Sultan' "Ben seni kurtaririm! Ama su sopamin ucuna tutunman gerek" dedi. Sultan Mahmut, sabah olur olmaz, o kadini buldurttu. Derdi ne idi sorup ogrendi. Ugradigi zulmu telafi etmek icin elinden geleni yapti. Ve o ruyayi hicbir zaman unutmadi. Adaletten asla ayrilmamaya buyuk ozen gosterdi. Bu dizideki oykuler, aslinda bi