Urszula Czartoryska Libros
Urszula Czartoryska fue una historiadora del arte polaca cuyo trabajo se centró principalmente en la fotografía y el arte contemporáneo. Tras estudiar historia del arte, se dedicó al periodismo y la crítica. Posteriormente, impartió conferencias sobre la historia de la fotografía y organizó exposiciones internacionales, contribuyendo significativamente al campo. Czartoryska también dirigió el Departamento de Fotografía y Técnicas Visuales en el Museo de Arte de Łódź, donde desempeñó un papel clave en el desarrollo y la exhibición de este medio.
Kazimierz Mikulski był artystą wszechstronnym. Uprawiał malarstwo i rysunek (również collage i ilustrację książkową), ale był też związany z teatrem jako aktor, autor utworów scenicznych, reżyser i scenograf. Debiutował w 1945 r. na I wystawie Grupy Młodych Plastyków w Zakopanem, a następnie wziął udział w kolejnej jej prezentacji – w październiku 1946 r. w krakowskim Pałacu Sztuki. Z tym środowiskiem, czołówką krakowskich artystów – Tadeuszem Brzozowskim, Marią Jaremą, Tadeuszem Kantorem, Jadwigą Maziarską, Jerzym Nowosielskim, Jerzym Skarżyńskim, Bogusławem Szwaczem i Erną Rosenstein był związany później przez całe swoje życie. W 1957 r. utworzyli oni wspomnianą Grupę Krakowską, dominującą przez długie lata w polskim życiu artystycznym. Było to jedno z najważniejszych zjawisk w sztuce polskiej drugiej połowy XX w.
Wznowione po niemal czterdziestu latach Przygody plastyczne fotografii były w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych książką kultową. Opowiadają i analizują dzieje przemian w sztuce pod naporem fotografii, którą zafascynowana była sztuka awangardowa.Wtargnięcie w krąg twórczości artystycznej zarówno fotografii dokumentalnej, jak i praktyki amatorskiej, ale także otwarcie nowych perspektyw dla wyobraźni i marzeń, rozciągających się między fotomontażem a fotografią naukową, nie mówiąc już o wszechobecności zdjęć w życiu codziennym, zmusiły sztukę do nowego zdefiniowania swoich społecznych ról. Czartoryska kreśli w swej książce kartografię terytoriów fotograficznych, które najsilniej inspirowały sztukę i najintensywniej oddziaływały na wyobraźnię artystów, skupia się na najcelniejszych zdjęciach i najwybitniejszych fotografach, pisze o fotografii jako o "mowie ludzkiej".