Czasy rozbicia dzielnicowego w Polsce doczekały się licznych prac, jednak nie wszystkie zagadnienia zostały wyczerpująco opracowane. Jednym z problemów traktowanych dotychczas epizodycznie jest walka o Wielkopolskę na początku XIII wieku między przedstawicielami dynastii Piastów. Praca dr. Łukasza Szemplińskiego omawia tę rywalizację w sposób kompleksowy, uwzględniając kwestie dyskusyjne. Śmierć w 1202 roku księcia Mieszka III Starego stworzyła nową sytuację polityczną, kwestionując integralność Wielkopolski oraz prawa sukcesyjne do niej lokalnych Piastów. W walce o dziedzictwo wielkopolskie uczestniczyli nie tylko potomkowie zmarłego seniora, Władysławowie Laskonogi i Odonic, ale także przedstawiciele linii śląskiej, Henryk Brodaty i jego syn Pobożny. Konflikt trwał przez pokolenia, aż do połowy XIII wieku, kumulując ambicje dynastów, interesy możnowładztwa i rycerstwa oraz politykę rosnącego Kościoła. Walka ta przybierała formę wyniszczającej wojny, przyciągając uwagę zewnętrznych władców, co doprowadziło do konsolidacji Wielkopolski wokół jej rodzimej dynastii, wpływając na późniejsze próby zjednoczenia Polski.
