Janusz Anderman Libros

Short stories portray the efforts of ordinary Polish citizens to cope with life in a totalitarian state

The collection captures Poland's tumultuous journey through recent history, exploring significant events from the Solidarity movement to the imposition of martial law, and the eventual fall of communism. Janusz Anderman employs a candid narrative style, characterized by his "tape recorder ear," which sets his raw prose apart from the predominant lyrical poetry of Polish dissidents. This work offers a profound insight into the complexities of Poland's political landscape and the human experiences intertwined with its evolution.

Najnowsza powieść Janusza Andermana prozaika, scenarzysty, tłumacza i bezkompromisowego felietonisty Gazety Wyborczej, to historia pisarza, który nigdy nie napisał żadnej książki, ale za to chętnie podpisywał się pod pracami innych, podrabiał dedykacje i nie wahał się przed żadną podłością, która pomagała w zdobyciu popularność. Bohater Całego czasu to wyjątkowo nieprzyjemna kreatura, pokrętna moralnie, cyniczna i tchórzliwa. Jest uniwersalnym portretem bezkarnej podłości i uosabia zastępy podobnych postaci istniejących w realnym życiu każdego z czytelników.

Kraj świata to zbi�r opowiadań wydany w 1988 r. przez Instytut Literacki w Paryżu i krajowe podziemne wydawnictwo 'PoMost'. Przedstawił w nich krytycznie stan duchowy polskiego społeczeństwa lat 80.: uwiąd etosu Solidarności i uległość zwykłych ludzi wobec władzy. Jego pisarstwo podziemne nie przynosiło pokrzepienia, pisarz nigdy nie uderzał w martyrologiczny, cierpiętniczy ton. W latach 1984-1988 wsp�łtworzył nagrywane na kasety magnetofonowe literackie pismo 'NaGłos'; pisywał do periodyk�w 'Arka' i 'Kultura Niezależna'. W 1988 otrzymał nagrodę Fundacji Singler�w w Australii. Rok p�źniej wszedł w skład Komisji Założycielskiej Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Kraj świata (1993), został sfilmowany przez Marię Zmarz-Koczanowicz.

Anderman nie oszczędza nikogo, nie pochlebia nikomu i nikomu nie stwarza iluzji. The Guardian Opowiadania Andermana czyta się jak gryps, przerzucony do nas przez kraty. Encounter Anderman pisze – wydawałoby się – z najbardziej szorstkim realizmem, a jednak wywołuje to w rezultacie efekt magiczny. Los Angeles Times Janusz Anderman – mistrz krótkiej formy, genialny językowo – pisze z właściwą dla siebie błyskotliwością, dystansem i szczerością, które sprawiają, że jego opowiadania są żywe, wielobarwne i intrygujące Autor wynajduje antybohaterów i posługując się nimi, pokazuje od wewnątrz koszmar sytuacji społecznych, ludzką naturę skażoną przez Historię, i odmitologizowuje dwuznaczność zrywów społecznych, martyrologii. Znajduje na to własny sposób – charakterystyczny, przemawiający do wyobraźni, silnie działający na emocje. Wciela się przy tym – z fenomenalnym wyczuciem języka – w postaci – tyleż charakterystyczne, co przerażające. Zbiór obejmuje trzy tomy: Brak tchu, Londyn, 1983; Kraj świata, Paryż 1988; Tymczasem, Lublin 1998.

Kronika głupoty czasów IV RP Wachlarz politycznych absurdów dziejących się w pięknym kraju nad Wisłą jest doprawdy dramatyczno-zabawny. Bo nie wiadomo, czy śmiać się czy płakać, gdy towarzyszymy Autorowi w felietonowej wędrówce po prawej stronie publicznego traktu, na którym raz po raz potyka się on o całkiem przyziemne, żeby nie powiedzieć pospolite zjawiska lub myśl wcale nieskrzydlatą. Spotyka prawe w każdym calu postaci lub sięga po głoszące prawilne wiadomości tytuły prasowe. I wtedy nie może się powstrzymać, by nie uderzyć w klawiaturę i nie zabrzmieć prześmiewczo. I choć felietony mają to do siebie, że szybko ulatują z pamięci, to w chwili lektury otwierają oczy, poszerzają horyzonty i wciągają bez reszty.

Polish