Nadolski Bogusław Orden de los libros

Autor w bardzo przystępny sposób przedstawia najważniejsze symbole chrześcijańskiego pogrzebu w obrzędzie współcześnie stosowanym oraz podkreśla istotę modlitwy za zmarłych. Uzmysławia nam, jak bardzo dzięki niej możemy pomóc tym, którzy odeszli; podkreśla też, że taka modlitwa wypływa ze świadomości, że śmierć nie jest końcem życia, ale jego początkiem. Refleksje prowadzone są w ujęciu historycznym, tak więc w książce omówiono również praktyki społeczności żyjących przed wiekami. Niektóre z nich, jak choćby ta, że z ludzkich prochów wykonywano pamiątkowe ozdoby, budzą dziś zdumienie.

Duch, który umacnia miłość - to myśl przewodnia publikacji, która trafia do rąk czytelników. Przywoływanie Ducha Świętego w praktyce życia człowieka jest niestety rzadkie, można powiedzieć od święta. Jest ono jakby zapomniane, a przecież Duch Święty jest duszą Kościoła a w Nim człowieka. Popularny hymn Veni Creator Spiritus Przyjdź, Duchu Święty wykonywany jest w wielu określonych obrzędach a Duch Boży nieustannie działa w człowieku, w Kościele i w całym świecie. Przywołane w książce te przypomnienia niechaj stanowią zachętę do działań i refleksji oraz - częstszego niż dotąd - wołania do Ducha św. oraz przywoływania Go w swoim życiu.

Bóg nas kocha: Jemu zależy na was, pisał św. Piotr (1P 5,7). Strzeże nas jak źrenicy oka, kocha i chce nas upodobnić do swego obrazu. Kocha, otwierając przed nami perspektywę komunii zjednoczenia. Rzeczywistość ta wyraża się szczególnie w liturgii poprzez: odczytywanie słowa Bożego, uobecnienie misterium Chrystusa, sakramenty święte, które wchodzą w rytmy życia ludzkiego. W niniejszej książeczce Autor chce wskazać na pewne elementy, by nasze ukochanie Eucharystii pogłębiało się; by przekroczywszy siebie wejść w logikę Boga. U Boga liczy się serce.

Książka ukazuje najbardziej charakterystyczne rysy obrazu Boga jako Ojca. Stawia ważne pytania o to, jak się z Nim kontaktujemy we współczesnej kulturze, która staje się coraz bardziej relatywistyczna i stechnicyzowana, zsekularyzowana, kwestionująca wiarygodność objawienia, instytucji Kościoła, rugująca wiarę i religię z życia społecznego, marginalizująca chrześcijaństwo. Musimy sprawić, by narodził się w nas i kształtował obraz Boga daleki od deklaratywnego, ale Boga, który jest czuły, rozumiejący życie, Boga, który nie opuszcza człowieka nawet w chwilach beznadziejnych.

Świętowanie 1050 rocznicy chrztu Polski jest przypomnieniem naszego chrztu. Stanowi także wezwanie do życia w jego duchu przede wszystkim przez dawanie świadectwa. Pozwala ono człowiekowi rosnąć, łączy z innymi przez miłość bez której nie ma autentycznego człowieczeństwa. Czytelnik znajdzie w publikacji pieśń wdzięczności za chrzest, za sakrament życia, a także sugestie by jego życie było świadectwem wielkości i miłości Wszechmogącego Boga, odkrywania tej miłości w pięknie świata, w drugim człowieku, w swoim sercu.

Coraz częściej, wbrew powszechnemu przekonaniu, można zauważyć u wielu ludzi skupienie na głos rozlegających się dzwonów kościelnych, szczególnie tych w porze południowej o godz. 12.00. To dzwony, bijące na Anioł Pański (Angelus Domini). Powstanie tej modlitwy datuje się na XI wiek a jej przedmiotem jest rozważanie zwiastowania Maryi i wcielenia Jezusa Chrystusa. Jest to zatem szczególna modlitwa, dotycząca najważniejszego wydarzenia w dziejach ludzkości. Warto poznać jej powstanie, historię i głębię treści, by coraz mocniej wpisywała się w nasze życie i kształtowała je.

Papież Benedykt XVI napisał: Życie jest niczym żegluga po morzu historii, często w ciemnościach i burzy, w której wyglądamy gwiazd wskazujących nam kurs. Cieszę się, że do dyspozycji Młodzieży jest także szereg refleksji w opublikowanej książce pt. Gwiazda Morza. Bogurodzica Gwiazda Morza odsyła do uświadomienia sobie, że życie człowieka jak i cały świat jest wewnętrznym adwentem, drogą, płynięciem do wieczności, do portu błogosławionej wieczności, gdzie spotkamy naszych rodziców i nieogarnioną rzeszę zbawionych, nade wszystko urzekająco piękne oblicze samego Boga. kard. Stanisław Dziwisz

Każdy z nas jest dobrym „materiałem” na świętego. Sformułowanie: „wierzę w świętych obcowanie” w wyznaniu wiary (Credo) jest odwołaniem do łączności ze świętymi (communio sanctorum). Komunia świętych to ulubione wyrażenie w pierwotnym Kościele pozwalające na właściwe rozumienie chrześcijaństwa, ukazanie celu i drogi do zbawienia. Osoby wynoszone do chwały ołtarza są chlubą danego narodu, stają się inspiratorami nurtów kulturowych. Dlatego prawdziwy kult świętych polega na czynnej miłości, która pozwala odnaleźć przykład w życiu świętych, uczestniczyć w ich wspólnocie oraz doświadczyć ich wstawienniczej pomocy. Zawarta w tej książce refleksja przywołuje istotne prawdy, między innymi tę, by wspólnota Kościoła wzrastała we wspólnocie ze świętymi, którzy należą do całości antropologii człowieka

Chwała na wysokości Bogu to słowa, którymi zastępy niebieskie wielbiły Boga, zwiastując pasterzom narodzenie Chrystusa. Jednocześnie są to słowa, które rozpoczynają pochwalny hymn śpiewany w niedziele i święta we wszystkich kościołach świata. Hymn ten jest pełnym zawołaniem radości, którym wyrażamy wdzięczność Temu, który gładzi grzechy świata i który siedzi po prawicy Ojca. Jest okazaniem wdzięczności i uwielbienia dla Tego, który jest Święty, który jest Panem, który jest Najwyższy. Refleksja autorów prowadzi przez dzieje tego hymnu oraz jego teologiczną treść. Są w niej odwołania do bogactwa tradycji żydowskiej, z której przecież bezpośrednio wywodzi się chrześcijaństwo. Autorzy podejmują też temat aklamacji Kyrie eleison, w której charakter pokutno-błagalny łączy się i scala z charakterem modlitwy uwielbienia.

Zdecydowanie za mało mówimy o nadziei, a przecież to ona jest eliksirem życia. Być człowiekiem znaczy mieć nadzieję. Człowiek nie może żyć bez nadziei. Chrystus pośród was – nasza nadzieja chwały 51. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny Filipiny 2016 Ogólnokościelna uroczystość Ciała i Krwi Chrystusa, jaką jest Kongres Eucharystyczny, jest okazją do pogłębienia miłości względem Jezusa w Eucharystii. Miłości opartej o komunię dokonującą się pod wieloma postaciami: • Komunia przez zaistnienie i sakrament chrztu. • Komunia z Chrystusem w Eucharystii. • Komunia przy stole słowa Bożego. • Komunia sakramentalna – przy stole Ciała i Krwi Chrystusa. • Komunia przy stole wspólnoty liturgicznej i stole potrzebującego. • Komunia przy stole modlitwy i adoracji.