Griet Op De Beeck Libros

Pět vzájemně propojených postav vypráví svůj příběh. Lou je dvanáct, Evě šestatřicet, Elsie dvaačtyřicet, Casperovi šestačtyřicet a Josovi jednasedmdesát. Vyprávějí svůj příběh o nečekaném štěstí, které všechno jen ztíží, o tajemstvích, která se zdají být příliš velká, o tom, jak složité je být mladý, o překážkách, které narostou do takových rozměrů, že se sotva dají překonat, o tom, jak se nepřestat snažit, dokud se člověk nedostane na hranici, za niž už nikdo nemůže. V knize Spousta nebí nad sedmým bojuje pětice velmi rozdílných postav spíš sama se sebou než navzájem, v životech, které jsou směšně krásné a úžasně příšerné zároveň.

De zitting was in volle gang, maar Lucas stond op en liep de raadkamer uit. Soms weet een lijf beter wat te doen dan alle opgetelde rationaliteit. Hij stapte in zijn auto en zonder veel nadenken reed hij naar de brug, die brug waar elk jaar gemiddeld veertien mensen af sprongen. Het beste wat we hebben is een boek over stoppen met almaar doorgaan en stil blijven staan, over de complexiteit van collectief oud zeer, over hoever de schaduwen van het verleden reiken, over afscheid durven nemen, over de schoonheid van echte soorten samen, over wat een mens kan doen in een wereld zoals die van nu. Deze roman is het eerste deel van een trilogie waarin Griet Op de Beeck een voor haar erg belangrijke thematiek tot op het bot wil proberen uit te spitten. Drie boeken, perfect afzonderlijk te lezen indien gewenst, met drie perspectieven op eenzelfde problematiek, die telkens de ruimte krijgen. Omdat sommige dingen niet simpel te vertellen zijn.

Lou is 12, Eva 36, Elsie 42, Casper 46 en Jos 71. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over de complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan. In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk.

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Vijftien heel verschillende mensen. Allemaal op een bepalend moment in hun leven, zo’n moment waarop de dingen ontploffen of imploderen, stilvallen of deblokkeren, kapotgaan of ten goede keren. Zij voeren een gevecht op leven en dood met hun ergste vijand. Gij nu gaat over wurgende eenzaamheid. Over vluchten en ontsnappen, wat geenszins hetzelfde is. Over verledens die je blijven achtervolgen, tot je beter leert te weten. Over het verlangen om gezien te worden, de verschroeiende wil om het goed te doen, de opmerkelijke veerkracht van wie weigert op te geven. En over de heftige wereld die het soms zelfs de dappersten onmogelijk maakt. Griet Op de Beeck zet op haar eigen onnavolgbare wijze het kortverhaal naar haar hand. En tegelijk schrijft ze een boek dat meer wil zijn dan de droge optelsom van de delen. Want, hoe verschillend ook de verhalen, allemaal beschrijven ze hoe verloren mensen zijn, tenzij ze de moed vinden om zichzelf te redden.

"Gezien de feiten gaat over Olivia, een vrouw voor wie opeens alles anders wordt. Een verhaal over de kracht van spijt hebben, de gretige wil om goed te leven, de warme wurggreep van families, de angst om ruimte in te nemen, de kilte van de wereld zoals we haar kennen en het wapen dat liefde kan zijn, als ze echt is tenimnste."--Back cover.

Als je aan Griet Op de Beeck denkt, dan denk je aan gekwelde kinderen. Met meesterhand schetst ze beschadigde kinderzieltjes, zonder ooit in melodrama te vervallen. Haar psychologische portretten knagen aan de ziel van de lezer. In 'Lou' is een kunstgreep uitgehaald: dit zijn alle fragmenten van het personage Lou uit Op de Beecks veelgeprezen debuutroman 'Vele hemels boven de zevende', die verteld wordt vanuit vijf verschillende perspectieven. Dat van de twaalfjarige Lou is er daar een van. En wat blijkt: de fragmenten leveren een nieuw, schitterend geheel op!

Lou is 12, Eva 36, Elsie 42, Casper 46 en Jos 71. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Over onverwacht geluk dat de dingen moeilijk maakt, over geheimen die te groot lijken, over de complexe kunst van het jong zijn, over obstakels die bergen worden, amper te beklimmen, over blijven proberen, tot waar geen mens meer verder kan. In Vele hemels boven de zevende vechten vijf uiteenlopende figuren meer met zichzelf dan met elkaar in dit bestaan dat belachelijk mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk.

Lise weet het niet zo goed, hoe leven gaat. Niet als ze vijftien is, maar evenmin als late twintiger. Ze vindt nochtans dat ze eigenlijk geen reden tot klagen heeft, zoals de meeste mensen die proberen sterk te zijn en het goed te doen. Dus zij gaat door, en probeert diegene te worden die ze denkt te moeten zijn. Let op mijn woorden is een roman over hoe de start van ons bestaan onontkoombaar het vervolg bepaalt, zelfs als dat een blinde vlek blijft. Over families die de rangen sluiten. Over morsige liefde en echte connectie. Over de onontkoombaarheid van verlies en het belang van blijven zoeken. Over de angst om te dromen en een diep verlangen naar beter dat misschien wel bestaat voor wie weigert op te geven. Misschien. Een verhaal dat alles blootlegt, behalve dat wat je verwacht.