Este autor profundiza en los temas del conflicto, el genocidio y los derechos humanos. Su escritura se basa en intensas experiencias personales en la primera línea de las crisis internacionales, presenciando de primera mano los fallos de la humanidad y los horrores de la guerra. A través de su obra, busca fomentar la comprensión de las secuelas psicológicas del conflicto armado y aboga por la prevención del genocidio. Su enfoque literario es analítico pero profundamente empático, defendiendo la conciencia global y la protección de los derechos humanos.
Thirteen months after Lt-Gen Romeo went to serve as force commander of the UN intervention in Rwanda in 1993, he flew home broken, disillusioned and suicidal, having witnessed the slaughter of 800,000 Rwandans. This book takes us on a return voyage into the hell of Rwanda, recreating the events the international community turned its back on.
In conflicts around the world, there is an increasingly popular weapon system that needs negligible technology, is simple to sustain, has unlimited versatility, and an incredible capacity for both loyalty and barbarism. What are these cheap, renewable, plentiful, sophisticated, and expendable weapons? Children. This important book is part of a passionate personal mission against the use of child soldiers, by the three-star general who commanded the UN mission in Rwanda. When Romeo Dallaire was tasked with achieving peace there in 1994, he and his force found themselves caught up in a vortex of civil war and genocide. He left Rwanda a broken man, disillusioned, suicidal, a story he told in the award-winning international sensation Shake Hands with the Devil. Now, in They Fight Like Soldiers, They Die Like Children, Dallaire provides an emotionally daring and intellectually enlightening introduction to the child soldier phenomenon, as well as concrete solutions for its total eradication. Dallaire speaks up for those without a voice - children in conflicts around the globe who do not choose to fight, but who through ill-fate and the accident of birth find their way into soldiering. This is a book that addresses one of the most harrowing, urgent and important issues of our time.
A Canadian general and former United Nations peacekeeper shares his harrowing eyewitness account of the genocide in Rwanda, revealing how he and his men managed to rescue thousands of people despite the orgy of bloodletting that was erupting all around them. Reprint.
Many Canadians see the role their country's military plays in Afghanistan as an anomaly. However, this assumption is far from the truth. As U.S. Secretary of State Condoleezza Rice has commented, "Canadians are fierce fighters." Fortune Favours the Brave certainly proves this point in a collection of essays that showcases the fighting spirit and courage of Canada's military.Daring actions featured in the book include the intrepid assault on the Fortress of Louisbourg and the cat-and-mouse struggle between Canadian partisans and Rogers's Rangers in the Seven Years' War in the 1750s; the seesaw battle for the Niagara frontier in the War of 1812; an innovative trench raid in the First World War; the valiant parachute assault to penetrate the Third Reich in the Second World War; the infamous battle at Kap'yong in the Korean War; covert submarine operations during the Cold War; the Medak Pocket clash in Croatia in the early 1990s; and Operation Medusa in Afghanistan.
Kniha Podat ruku ďáblovi je autentickým svědectvím o jedné z nejhorších genocid 20. století. V červenci roku 1993 se stal generál Roméo Dallaire velitelem mírové mise UNAMIR ve Rwandě. Snažil se o stabilizaci násilím zmítané a etnicky rozdělené africké země a marně varoval mezinárodní společenství o chystaných masakrech. Když v dubnu 1994 propukla genocida, během níž bylo za zhruba sto dní brutálně zavražděno více než 800 000 lidí, dostal rozkaz nezasahovat a stáhnout mírové jednotky ze země. Dallaire však neuposlechl a s malým kontingentem vojáků a neozbrojených vojenských pozorovatelů ve Rwandě zůstal. Společně pak dokázali zachránit několik desítek tisíc lidských životů. Dallaire líčí den po dni okolnosti přípravy celé mise, její nasazení, průběh i její tragické vyústění. Popisuje situaci ve Rwandě i na mezinárodní scéně, jednání politiků, diplomatů a vojáků, ale i „obyčejný“ život v nelidských podmínkách. Kniha je strhujícím příběhem nezměrné krutosti, politické licoměrnosti, ale i obětavosti a hrdinství v nejlepším slova smyslu.
„Eines der traurigsten Bücher, das ich je gelesen habe. Dieses Buch ist das offene, schmerzvoll ehrliche Eingeständnis der Niederlage eines Mannes und des totalen Versagens einer Organisation (der UNO). Die akribische Beschreibung des vielleicht schlimmsten Verrats der Menschheitsgeschichte“ (The Guardian). Gegen den Befehl der UN-Zentrale in New York zum Nichtstun, Abwarten und Zuschauen und gegen die UN-Anweisung vom 22. April, sämtliche Blauhelme abzuziehen, hielten UNO-General Dallaire und seine kleine Truppe von 250 Ghanaern aus. Ihre Selbstlosigkeit und Tapferkeit konnten die furchtbaren Ereignisse jedoch nicht aufhalten: Aus Europa kommen Waffen für die Täter. Der schnellste Völkermord unserer Zeitgeschichte beginnt. „Nach meiner Rückkehr fragte mich ein kanadischer Armeegeistlicher, wie ich nach allem, was ich gesehen und gehört hatte, weiterhin an Gott glauben könne. Ich weiß, dass es einen Gott gibt, antwortete ich ihm, weil ich in Ruanda dem Teufel die Hand geschüttelt habe“ (Dallaire). „Wer einen Einblick gewinnen will, welche Mechanismen hinter den Kulissen der Vereinten Nationen ablaufen, muss dieses Buch lesen - und wundert sich beim Blick auf Krisenregionen wie Darfur im Sudan über nichts mehr“ (General-Anzeiger). Nur bei uns
Die Mitschuld der Weltgemeinschaft am Völkermord in Ruanda
Als Kommandeur der UN-Blauhelme wurde General Roméo Dallaire 1993 nach Ruanda geschickt. Er sollte einen wackeligen Frieden zwischen den verfeindeten Volksgruppen der Hutu und Tutsi sichern. Extremisten in der ruandischen Regierung hatten jedoch längst einen Völkermord geplant und dabei das Zaudern der Vereinten Nationen einkalkuliert. Verzweifelt versuchte Dallaire, den Völkermord zu verhindern. Vergeblich. Mit einem zahnlosen UN-Mandat, einer viel zu kleinen Truppe und miserabler Ausrüstung versehen, von der UNO und den Westmächten im Stich gelassen, blieb ihm und seinen Soldaten kaum mehr übrig, als sich selbst zu verteidigen und dem Abschlachten ohnmächtig zuzuschauen. Obwohl es Dallaire gelang über 30.000 Menschen das Leben zu retten, erlebte er das Scheitern der UN-Mission als eigenes Scheitern und wäre daran fast zerbrochen. 'Handschlag mit dem Teufel' ist der verstörende Augenzeugenbericht eines tragischen Helden.
Tragiczna historia człowieka, oficera, generała, dowódcy sił ONZ w prawdopodobnie najkrwawszym konflikcie końca XX wieku. Wielu żołnierzy zarówno przed nim, jak i po nim doznało zespołu stresu pourazowego, jednak Romeo Dallaire ucierpiał niejako do kwadratu jako bezpośredni świadek rzezi setek tysięcy ludzi oraz jako dowódca, który pomimo wszelkich starań nie mógł jej zapobiec. Przejmujący opis zmian w psychice, walki z samym sobą i systemem pokazuje, że każdy z nas może się kiedyś zmierzyć z tym problemem. Polecam. Generał brygady, pilot Tomasz Drewniak Przeżyć...i co dalej? To pytanie zadają sobie ci, którzy przetrwali. Mieli szczęście myślimy. Teraz będą czerpać z życia garściami myślimy. Teraz docenią każdą zwyczajną chwilę myślimy. Hekatomba będzie jedynie mglistym, odległym wspomnieniem myślimy. Ale ci, którzy przetrwali, nie spełniają naszych oczekiwań. Nie czują się szczęściarzami, nie potrafią cieszyć się życiem, miłością, bliskością drugiego człowieka. Bywają trudni, okrutni, raniący. Bywają zrozpaczeni, przestraszeni. Niosą na swych barkach ciężar minionego koszmaru, który w ich przeżyciu powtarza się wciąż i wciąż na nowo, nie pozwalając zapomnieć, nie pozwalając znaleźć ukojenia. O tym właśnie opowiada kanadyjski generał Romeo Dallaire. Poprzez upublicznienie informacji na temat swojego cierpienia z powodu PTSD daje też nadzieję, że można zwrócić się o pomoc; pokazuje, że przyznanie się do problemów nie jest wyrazem słabości, a odwagi. Moc bowiem w słabości się doskonali. Profesor Dominika Dudek Kierowniczka Katedry Psychiatrii CM UJ