Autorka w błyskotliwym stylu analizuje zmagania polskiej telewizji po roku 1989 z jej zszarganą w czasach PRL reputacją i nową rzeczywistością społeczno-polityczną. Podsumowuje wyniki marksistowskiego eksperymentu, który miał dowieść, że przyrodzone ludowi aspiracje kulturalne rozkwitną w bezklasowym społeczeństwie dzięki telewizji oferującej ambitny program. W duchu Ortegi y Gasseta przedstawia inwazję populizmu i tandety jako spóźniony bunt mas. Z jej analiz, niejako mimochodem, wyłania się sugestywny obraz polskiego społeczeństwa w dobie przemian.
