PREZES SEKCJI GENIUSZY PORTRET JERZEGO VETULANIEGO

Más información sobre el libro

Profesor, łobuz, mędrzec, błazen, geniusz: Jerzy Vetulani Był Piotrem Skrzyneckim świata nauki. Łamał schematy do tego stopnia, że jego amerykańscy współpracownicy pytali, czy na pewno jest profesorem. Nie czuł się wcale urażony, gdy nazywano go błaznem. Uważał, że posągowość jest „podejrzana, sztuczna i nadęta. Przy tym wszystkim był wybitnym neurobiologiem i jednym z największych polskich uczonych naszych czasów. Historie opowiedziane w tej książce pokazują, z jak wielką swobodą godził w sobie wiele różnorodnych wizerunków. Grał wiele ról, ale pozostawał zawsze sobą (no i jeszcze Etruskiem). Sceny z życia Jerzego Vetulaniego. Zastrzyk endorfin i lekcja dystansu do życia. Wszystko zaczęło się w drugiej połowie lat 50., kiedy władza zażądała od Piotra Skrzyneckiego, by podzielił Piwnicę na kilka sekcji, które miały być odpowiedzialne za konkretne inicjatywy. Piotr zwołał wszystkich piwnicznych przyjaciół na spotkanie i ogłosił, by artyści zaproponowali, do jakich sekcji chcą należeć. Były Sekcje Zwłok, Sekcje Marcistów (przekręcona nazwa Marksistów) i jeszcze kilka innych. Oburzenie wzbudziła dopiero propozycja Jerzego Vetulaniego, który oznajmił wszem wobec: Sekcja Geniuszy!