Przedwiośnie

Głównym bohaterem Przedwiośnia Stefana Żeromskiego jest Cezary Baryka. Powieść to historia dojrzewania młodzieńca i dorastania do pierwszych, dorosłych wyborów, ale też opowieść o kraju, który po wielu latach zaborów odradza się i w którym budzi się niepodległościowy entuzjazm. Tytuł utworu ma wymowę metaforyczną: przedwiośnie bowiem to okres, w którym mimo chłodów i zalegającego śniegu przyroda budzi się do życia i widoczne już są pierwsze oznaki wiosny. Tak też w książce, po okresie odrętwienia, Baryka budzi się duchowo, spostrzega błędy swojego wcześniejszego postępowania i w końcu staje się świadomym Polakiem. Stefan Żeromski (1864-1925) polski prozaik, publicysta, dramaturg zwany sumieniem polskiej literatury; autor m.in. Ludzi bezdomnych (1900), Wiatru od morza (1922), Syzyfowych prac (1897) i Popiołów (1904).