Dwa bieguny

Más información sobre el libro

Wspaniala, aktualna w swej wymowie powiesc.Narratorem jest pochodzacy z warszawskich elit dekadent, który poznaje ,,dzika" (taki zreszta powiesc pierwotnie miala tytul), mloda kobiete, Seweryne. Przyjechala do Warszawy po dobre rady - przekonana, ze zamieszkujacy stolice pisarze i dziennikarze stana sie dla niej drogowskazem. Chce wiedziec, jak prowadzic, realizujac cele dobra publicznego, majatek, który otrzymala po smierci brata (zginal - w domysle - w powstaniu styczniowym). Okazuje sie jednak, ze elity intelektualne czas spedzaja glównie na zabawach salonowych. Nie w glowie im praca od podstaw, a tym bardziej ograniczanie wlasnego zycia. Narrator coraz bardziej fascynuje sie Seweryna, ale sa przeciez tak odlegli, jak dwa bieguny. Przyciagaja sie i odpychaja jednoczesnie.Powiesc ta jest w prozie Orzeszkowej wyjatkowa. Autorka chlaszcze wielkomiejska inteligencje ironia subtelna, ale celna. Ówczesne emancypantki (wcale nieodlegle w mysleniu od dzisiejszych feministek) to w jej opisie najwartosciowsza czesc narodu. Tylko one potrafia zmienic otaczajacy je swiat i uwazaja to za swoja misje i powinnosc.Eliza Orzeszkowa jest jedna z najwazniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie problemów spolecznych - w mowie pogrzebowej Józef Kotarbinski nazwal ja ,,czujacym sercem epoki".