Wszystkie dzieci Louisa

W latach 80. w Holandii rodzą się dzieci o sk�rze ciemniejszej, niż było to w planie.� Jedną z zaskoczonych matek jest Sonja. Rok wcześniej wybiera cechy dawcy nasienia: wysoki, wykształcony, dyrektor w sektorze bankowym, zamężny, posiadający własne dzieci. Biały i przypominający jej męża. - Dzieci będą podobne do państwa, a dawca pozostanie anonimowy - uśmiecha się doktor Jan K. Kobieta rodzi dziewczynkę, p�źniej chłopca. Z początku wyglądają tak, jak Sonja sobie wymarzyła. P�źniej ich sk�ra niespodziewanie ciemnieje. Po latach okaże się, że Jan K., szef kliniki w Barendrechcie, stosował innowacyjną�metodę poprawiającą skuteczność zapłodnień: mieszał nasienie r�żnych mężczyzn. O innowacji nie m�wił przyszłym rodzicom, tak jak o tym, że wymyślał dane dawc�w. Jedna z gazet pisze, że w dokumentacji Dawcy S., kt�rego kartę wybrała Sonja, lekarz pominął kilka informacji. Dawca był Holendrem, ale surinamskiego pochodzenia. Pracował w banku, lecz na szeregowej pozycji. Podobno nie był�wysoki, nie miał nigdy żony, przyznał za to, że cierpi na lekką postać autyzmu. Charakteryzuje się ona m.in. ograniczoną empatią i obsesyjnymi zainteresowaniami. Jednym z nich miało być dla Dawcy S. posiadanie jak największej�liczby dzieci, przez 19 lat spłodził ich około 200. Kiedy po latach c�rka Sonji dzięki bazie DNA odnajduje swojego biologicznego ojca, okazuje się, że uważa się on za nadczłowieka, kt�ry odni�sł największy ewolucyjny sukces w kraju. Cieszy go, że w puli genetycznej Holandii jeszcze�długo pozostanie jego ślad.� W bazie DNA rejestrują się kolejne dzieci Dawcy S., dziś już dorośli. Jednym z 200 jest Bjorn, dwudziestopięciolatek, kt�ry wpada na niecodzienny pomysł: - Odnajdę ich wszystkich. Odnajdę moich braci i siostry.