Repertoriun języka łacińskiego

Cieszące się wielkim powodzeniem i uznaniem filologów, rzetelne kompendium wiedzy o języku łacińskim, zawierające – w formie przejrzystych tabel i zestawień – wszystkie odmiany łacińskich części mowy i najważniejsze informacje na temat ich funkcji. Zawiera dwie tablice (z funkcjami przypadków) luzem. Przy opracowywaniu korzystałem, podobnie jak inni autorzy, z istniejących już gramatyk i podręczników języka łacińskiego w różnych językach. Szczególnie obficie czerpałem z nich przykłady, wychodząc z założenia, że nie chodzi o stworzenie zupełnie nowej pozycji, lecz o podanie zagadnień gramatycznych w formie możliwie zwięzłej, a przez to łatwej do zapamiętania. Zastosowałem nazewnictwo łacińsko–polskie wszędzie tam, gdzie było to konieczne. W innych wypadkach pominąłem nazewnictwo polskie. Oryginalne słownictwo gramatyczne, jak się wydaje, pomaga lepiej zrozumieć ducha języka, a przez to łatwiej język ten opanować. Dwie pierwsze części, to znaczy fonetyka i morfologia, są ukończone. Część ostatnia, mianowicie składnia, jest w opracowywaniu i ukaże się w odrębnym tomiku. Tu zamieszczono, jako dodatek, jedynie zwięzłe uwagi odnoszące się do składni poszczególnych przypadków łacińskich. Tabele zawierające odmiany podstawowe łacińskich słów zostały uzupełnione wyjątkami, aby korzystający miał obraz zakresu zastosowania danego paradygmatu. Pod tabelami odmian czasownika w stronie czynnej podano typy form podstawowych czasowników danej koniugacji, pod tabelami w stronie biernej zaś liczne przykłady najczęściej używanych czasowników danej koniugacji. Ich formy podstawowe oraz polskie znaczenie można znaleźć w indeksie czasowników. Indeks, obejmujący ponad 1600 najczęściej używanych czasowników, zawiera wszystkie czasowniki podane w słowniczkach podręczników L. Winniczuk, Lingua Latina. Łacina bez pomocy Orbiliusza, O. Jurewicza, L. Winniczuk, J. Żuławskiej, Język łaciński. Podręcznik dla lektoratów szkół wyższych oraz J. Rezlera, Język łaciński dla prawników.