The book provides an in-depth analysis of the German planning and decision-making processes during a critical period from November 1917 to August 1918, leading up to their defeat in World War One. It explores the strategic decisions, military tactics, and political dynamics that shaped Germany's approach during this tumultuous time, offering insights into the factors that contributed to their ultimate failure in the war.
At the tactical level of war, the Germans are often seen as the most innovative and proficient army of World War I. However, historians agree that they faced serious strategic shortcomings. The operational level of warfare, which lies between tactical and strategic levels, presents a more complex evaluation. Although the concept of operational art was only fully recognized by Western militaries in the 1980s, German military thinking prior to World War I identified this realm of warfare. Nonetheless, their understanding of operational art was flawed, resembling tactics on a grand scale, which ultimately cost them dearly in both World Wars.
This study examines the German operational approach through an analysis of the Ludendorff Offensives of 1918. While these major attacks achieved impressive tactical outcomes, they left Germany in a weakened strategic position by August 1918. Key operational errors included a failure to recognize the importance of sequential operations and cumulative effects, as well as a reliance on direct force-on-force attacks. The Allies, particularly the British, had vulnerabilities that the Germans could have exploited. Their logistics and rail systems were fragile, with critical choke points at Amiens and Hazebrouck. Although the Germans nearly captured these rail centers during Operations MICHAEL and GEORGETTE, they did not fully appreciate their operational significance. This oversight, along with th
Niniejsza książka, powstała w oparciu o oryginale niemieckie dokumenty, nie
poddawane dogłębnej analizie od ponad 60 lat (w tym o niedawno odkrytą
dokumentację, którą przedtem uważano za utraconą w wyniku bombardowań Poczdamu
podczas II wojny światowej), stanowi pierwsze studium niemieckich ofensyw 1918
roku, które koncentruje się na „poziomie operacyjnym sztuki wojennej” oraz na
tym, co znane jest pod nazwą „sztuki operacyjnej”, nie zaś na poziomie
taktycznym bądź strategicznym. Seria operacji ofensywnych na wielką skalę,
służących pokonaniu Wielkiej Brytanii i Francji przed przybyciem wojsk
amerykańskich, a zorganizowanych w pierwszej połowie 1918 r., przyniosła
oszałamiające zyski taktyczne, których osiągnięcie uprzednio uważano za
niemożliwe w sytuacji impasu, jaki stanowiła wojna pozycyjna. David T. Zabecki
pokazuje, że powodów, dla których te zwycięstwa nie zaowocowały sukcesem
strategicznym, należy szukać nie na poziomie taktycznym sztuki wojennej, lecz
na operacyjnym – w odrębnej sferze działalności militarnej, która na początku
XX w. dopiero się rozwijała. Przedstawia tu swoje odkrycia wraz z gruntowną
analizą zachowanych oryginalnych planów i rozkazów operacyjnych, a także ogrom
nowych spostrzeżeń na temat procesów decyzyjnych niemieckiego Sztabu
Generalnego z czasów I wojny światowej. David T. Zabecki jako pierwszy jasno
demonstruje, w jaki sposób fakt, że Niemcy nie wykorzystali słabości systemu
kolejowego BEF, doprowadził do porażki dwóch pierwszych ofensyw, i jak słabość
systemu kolei samych Niemców zadecydował o wyniku trzech ostatnich. Studium
jest również pionierskie pod tym względem, że nigdy wcześniej w języku
angielskim ani niemieckim nie powstała analiza Operacji Hagen, zaplanowanej,
lecz nigdy nie wykonanej ostatniej ofensywy tej kampanii. Książka ta będzie
bardzo interesującą pozycją dla wszystkich badaczy zajmujących się tematyką I
wojny światowej czy armii niemieckiej oraz ogólnie strategią i teorią
militarną. David T. Zabecki rozpoczął swoją karierę wojskową, zaciągając się
do piechoty podczas wojny w Wietnamie, gdzie walczył podczas Ofensywy Tet w
1968 r. Dowodził U.S. Southern European Task Force (Rear) i jako dyrektor
Departamentu Obrony USA uczestniczył we wszystkich obchodach 60-tej rocznicy
II wojny światowej zorganizowanych w Europie. W 2003 r. był starszym doradcą
ds. bezpieczeństwa przy amerykańskiej Misji Koordynującej i Kontrolującej w
Izraelu. Redaguje pismo „Vietnam”. Studiował w Royal Military College of
Science, Cranfield University, gdzie otrzymał tytuł doktora nauk militarnych.
