Jarosław Iwaszkiewicz fue un escritor polaco cuyas obras exploraron las complejidades de la intelligentsia polaca y los cambios sociales. Es especialmente celebrado por sus cuentos, que capturaron magistralmente los sutiles matices de la psicología humana. Sus novelas, como la saga Sława i Chwała, pintaron retratos panorámicos y extensos de la vida a lo largo de importantes períodos históricos. La escritura de Iwaszkiewicz se distingue por su profundidad y evocación atmosférica, consolidando su lugar como una voz significativa en la literatura polaca.
Wybór wierszy, który jest dowodem na to, że na działalność literacką Iwaszkiewicza można spojrzeć na nowo - przez pryzmat słowa pogoda, które staje się kluczem do interpretacji jego dzieł.Pogoda czasu to zbiór znanych oraz niepublikowanych dotąd w formie książkowej utworów poetyckich, dzięki którym przed czytelnikiem odkrywa się nie tylko aura Iwaszkiewiczowskiej rzeczywistości, lecz przede wszystkim - pogoda jego ducha.
Povídka o ženě, lásce, o ženině údělu a o poslání umění chce hovořit i k dnešnímu člověku a vyznívá v přesvědčení, že život a dílo osciluje mezi radostným přijímáním darů života a moudrým smířením s neodvratnou smrtí.
Wybór najlepszych opowiadań, esejów i wierszy jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy, Jarosława Iwaszkiewicza, zebranych w jednym tomie. Wśród nich są między innymi Panny z Wilka, Tatarak, Brzezina, Matka Joanna od Aniołów, Kościół w Skaryszewie.
Drama odehrávající se v okupovaném Polsku za druhé světové války.
Polský spisovatel podává v této knize své nejnovější zpracování životních osudů i díla velkého hudebního skladatele Fryderyka Chopina. Těžiště díla nespočívá ve skutečném musikologickém hodnocení, ale postihuje kořeny a inspirační zdroje umělcovy tvorby, zachycuje společenské prostředí Polska a Francie té doby a seznamuje čtenáře s významnými osobami z umělcova okolí. Z celého díla vyzařuje autorova velká láska k hudbě a obdiv ke skladateli.
Obszerny wybór recenzji i felietonów, które Jarosław Iwaszkiewicz w swojej rubryce zatytułowanej Rozmowy o książkach, opublikował w latach 1954-1979 na łamach dziennika \Życie Warszawy. W tych lapidarnych tekstach pisarz jednocześnie opowiada o swoich bieżących lekturach, ale także o swoim życiu codziennym, o ludziach, z którymi się przyjaźnił lub choćby tylko spotkał, wielokrotnie wraca pamięcią do czasów międzywojennych, do dzieciństwa spędzonego na Ukrainie. W książce, poprzedzonej wstępem Katarzyny Gędas z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, czytelnik znajdzie również pełną biografię felietonów Iwaszkiewicza z tego cyklu, których w ciągu ćwierćwiecza ogłosił blisko tysiąc.
Nowe wydanie wspomnień Jarosława Iwaszkiewicza – po raz pierwszy bez zmian wprowadzonych przez cenzurę. Wybitny pisarz wspomina swoje dzieciństwo i młodość spędzone na Kresach – barwnie opisuje życie rodzinne i towarzyskie, zwyczaje świąteczne i codzienność w środowisku zubożałej szlachty. Wraca do dramatycznych lat wojny i odzyskania niepodległości. Błyskotliwie portretuje artystów dwudziestolecia, z którymi się przyjaźnił: Karola Szymanowskiego, Juliana Tuwima, Jana Lechonia i innych. Przytacza fascynujące anegdoty z życia intelektualnego i artystycznego II Rzeczpospolitej. Iwaszkiewicz opisuje też kulisy powstania swoich pierwszych utworów. Okazuje się przy tym wnikliwym obserwatorem, a czasem zaskakuje dystansem i ironią, ujawnia swoje słabostki i niespełnione ambicje. Potwierdza też, że jest mistrzem słowa i stylu, z ciepłym humorem i ogromną wrażliwością pisze o świecie, który odszedł już bezpowrotnie, a zarazem znakomicie oddaje atmosferę okresu międzywojennego.
Triada Jarosława Iwaszkiewicza: przemijanie, erotyzm i śmierć – nie ma sobie równych w literaturze światowej. Jeżeli uzupełnimy ją o wyrafinowaną zmysłowość, która u tego autora pozostaje w ciągłej kontrze wobec bezprawia istnienia, to w przedstawionym tomie pisarz osiągnął mistrzowskie spełnienie. Przede wszystkim w Brzezinie, gdy do owej triady dołącza i okrucieństwo życia, i jego banał w bezdyskusyjnym pięknie świata. Zakończenie uwodzicielskich Panien z Wilka jest niezapomniane w swym spokoju, oczywistości, dyskrecji, niczym podpowiedziane przez Absolut. A Matka Joanna od Aniołów to wielka historia miłosna z egzotycznej i jednocześnie prawdziwej, można by rzec udokumentowanej, rzeczywistości. Renoma pozostałych opowiadań nie dorównuje wymienionym trzem, nie z powodu jakości, ale szczęścia. Utwory jak ludzie – jedne mają go więcej, inne mniej. Zachęcam do przeczytania wszystkich, bo to nieredukowalny kanon polskiej literatury XX wieku. Jego wytworną prostotę odczuwamy tym mocniej, im głębiej tkwimy w wycwanionych i pyskatych czasach. Iwaszkiewicz nie jest sposobem na ich ekscesy, gdyż jak każdy olimpijczyk jest ponad i obok, ale okazją, by przynajmniej na chwilę o nich zapomnieć. To, oczywiście, tylko jeden z powodów, aby Brzezinę i inne opowiadania poznać lub do nich wrócić. Eustachy Rylski