Zofia Posmysz Libros

Zofia Posmysz - Trafiła do Auschwitz, mając niespełna dziewiętnaście lat.Ponad siedemdziesiąt lat po wojnie zdecydowała się po raz pierwszy opowiedzieć całą swoją historię. Zofia Posmysz m�wi o tym, skąd czerpała wewnętrzną siłę, choć była świadkiem niewyobrażalnego. I jak to się stało, że ponownie zaufała życiu.Zofia Posmysz ? więźniarka Auschwitz, Ravensbr�ck i Neustadt-Glewe. Przeżyła eksperymenty medyczne i marsz śmierci. Po wojnie była dziennikarką Polskiego Radia, autorką słuchowiska W Jezioranach.Swoje obozowe doświadczenie zamieniła w literaturę najwyższej pr�by.Jej szokującą 'Pasażerkę' sfilmował Andrzej Munk.

Die Begegnung mit einem Deutschen am Strand löst bei einer Polin tiefgreifende Erinnerungen an ihre Zeit in Auschwitz aus. Diese Erinnerungen sind eng verknüpft mit der Geschichte ihrer verstorbenen Freundin, die sich aus einem Gefühl der Schuld freiwillig ins Lager begab. Während des Urlaubs an der Adria reflektiert die Erzählerin über die tragischen Umstände und die unheilbare Enttäuschung ihrer Freundin. Der Deutsche wird zum Auslöser für innere Dialoge, die von der Aura eines KZ-Überlebenden geprägt sind und die Vergangenheit in einem neuen Licht erscheinen lassen.

Rozmowa z autorką Pasażerki , legendarną pisarką, która przetrwała obozy w Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Reguły obozowej gry: – nie daj się uderzyć, bo siniak prowokuje oprawców do dalszego bicia, – na apelu stawaj w środku – skrajne szeregi atakują psy, – najważniejsze: naucz się rozmawiać z oprawcami. Bo nawet kat ma słabości. A ofiara nie zawsze jest bezbronna. Trafiła do Auschwitz, mając niespełna dziewiętnaście lat. Ponad siedemdziesiąt lat po wojnie po raz pierwszy opowiada całą swoją historię. Zofia Posmysz, więźniarka o numerze 7566, mówi o nieludzkich warunkach pracy w kompanii karnej, a także opisuje swoją skomplikowaną relację z esesmanką Anneliese Franz, relację, która wykraczała poza schemat ofiary i kata. Zofia Posmysz zdradza, skąd czerpała siłę, choć była świadkiem niewyobrażalnego. I jak to się stało, że ponownie zaufała życiu. Chociaż znamy dziesiątki świadectw z obozów koncentracyjnych, to wspomnienia Zofii Posmysz czyta się inaczej. Głównie za sprawą wyrazistych portretów kobiecych: od przerażonych dziewcząt poczynając, przez silne kobiety, upadłe donosicielki, zwyrodniałe niemieckie prostytutki sprawujące funkcyjne stanowiska, na chłodnych niemieckich esesmankach kończąc. „Rzeczpospolita” Zofia Posmysz , ur. 1923 r., więźniarka Auschwitz, Ravensbrück i Neustadt-Glewe. Przeżyła eksperymenty medyczne i marsz śmierci. Po wojnie była dziennikarką Polskiego Radia, autorką słuchowiska „W Jezioranach”. Swoje obozowe doświadczenie zamieniła w literaturę najwyższej próby. Jej szokującą Pasażerkę sfilmował Andrzej Munk. Nakładem wydawnictwa Znak Literanova ukazało się wznowienie jej powieści Wakacje nad Adriatykiem .

Rozprávačka románového príbehu si vybavuje na pobreží Jadranu temné obrazy všedných dní, ktoré prežila počas druhej svetovej vojny v koncentračnom tábore. Odkrýva vnútorný mechanizmus ničenia morálky, ľudskej etiky, ale tiež myslenia a boja o záchranu.

Auf einer Schiffpassage kommt es zu der überraschenden Begegnung der ehemaligen KZ-Aufseherin Lisa mit ihrem "bevorzugten" Häftling. Die Erzählerin nimmt die Perspektive der ehemaligen Aufseherin ein, die im Zustand der inneren Blockade nicht die Chance der persönlichen Konfrontation nutzt und sich stattdessen in ihre Erinnerungen an Auschwitz zurückzieht, sich möglichst rechtfertigend – nicht zuletzt deshalb, weil ihr Mann Walter über ihre Vergangenheit bisher nichts wusste. Parallel dazu bestürmt diesen der mitreisende Amerikaner Bradley mit seinen Fragen über die Deutschen, ihre Psyche und Rolle in der Welt. Marta, der ehemalige Häftling kommt nicht zu Wort, nur anhand einiger Signale wird deutlich, dass auch sie die andere erkannte, die Konfrontation herausfordert, letztlich aber ebenfalls unter der Wiederbegegnung leidet – bis sie das Schiff verlässt.

Autorka v románe opisuje príčiny, ktoré viedli k vzájomnému odcudzeniu troch blízkych ľudí: ženy, muža a ich dospievajúceho syna Tomka. Retrospektívnymi návratmi k počiatku ich manželstva autorka rekonštruuje priebeh vonkajších i vnútorných skutočností, ktoré tento vzťah rozleptávali a deformovali. Súčasne román zobrazuje dve generácie Poľska - tých, ktorí nadobudli vzdelanie v povojnových rokoch, pri práci a rekonštrukcii krajiny, vďaka vlastnému úsiliu a nadšeniu, a generácie súčasnej mládeže, s jej nekompromisnosťou, nástojčivým hľadaním pravdy a vyššieho zmyslu života.

Die Geschichte entfaltet sich am Tag des Ausbruchs aus dem Konzentrationslager Neustadt-Glewe, wo dreiundzwanzig Häftlinge die Hoffnung auf Freiheit ergreifen. Während einige den Weg in die Freiheit als Chance sehen, erkennen andere die tragische Möglichkeit, dass dieser Weg auch in den Tod führen kann. Die Erzählung thematisiert den Kampf ums Überleben und die komplexen Emotionen, die mit der Flucht aus der Hölle des Lagers verbunden sind.

Zofia Posmysz verbindet in drei Erzählungen autobiografische und fiktionale Elemente, um ihr Trauma zu verarbeiten. In "Die Sängerin" beschreibt sie das Frauen-Straflager Budy, während "Derselbe Doktor M." ihre Fleckfiebererkrankung thematisiert. "Ave Maria" handelt von einem Ehemann, der mit der Auschwitz-Vergangenheit seiner Frau konfrontiert wird.