Gil Courtemanche, periodista con amplia experiencia en radio y televisión, se hizo famoso por su perspectiva incisiva sobre asuntos internacionales. Sus obras se caracterizan por una profunda inmersión en temas sociales y políticos complejos, a menudo extraídos de sus extensas experiencias de primera mano. El estilo de Courtemanche está marcado por su habilidad para destilar intrincados problemas globales en narrativas convincentes. Su contribución literaria reside en su inquebrantable compromiso de explorar la condición humana en medio de la agitación global.
Un periodista está enamorado de una bella camarera africana, y a través de ella, de todo el continente. Esta pasión nace en torno a la piscina de un hotel en Kigali, Ruanda, la cual constituye un microcosmos que retrata toda la variedad de personalidades (cooperantes, burgueses, expatriados y prostitutas) que forman la sociedad ruandesa durante una de las tragedias más brutales de los tiempos modernos.
Set against the backdrop of the Mille-Collines hotel in Kigali, the story explores the complex relationship between Gentille, a beautiful Hutu waitress, and Bernard Valcourt, a foreign journalist. Their love affair blossoms amidst the tensions of a society on the brink of collapse, highlighting the stark contrasts between their worlds. As they plan their wedding, the looming chaos of Rwanda's political landscape threatens to disrupt their lives, illustrating the intersection of personal and historical turmoil.
Set against the backdrop of Rwanda's genocide, the narrative unfolds as a poignant love story that explores the depths of passion and human connection amidst chaos and violence. It captures the emotional struggles of its characters, revealing how love can emerge in the darkest of times while highlighting the stark realities of the historical context. The novel intertwines personal and collective trauma, offering a profound reflection on resilience and the power of love in the face of adversity.
'Un dimanche au bord de la piscine à Kigali' est un roman qui relate le génocide rwandais de 1994, où 800 000 personnes ont été tuées. Au cœur de l'histoire, un journaliste canadien, Valcourt, tombe amoureux de Gentille, une serveuse menacée. Alors que la violence augmente, ils espèrent en vain une aide extérieure.
Tijdens een kerstdiner roept het decorumverlies van een terminaal zieke patriarch uiteenlopende reacties op.
Bożonarodzeniowy obiad dokoła suto zastawionego świątecznego stołu siedzą osiemdziesięcioletni rodzice i siedmioro dorosłych dzieci z rodzinami. Panuje radosny harmider i bałagan: starsi jedzą danie po daniu, rozmawiają o wszystkim i o niczym, przekrzykują siebie nawzajem i telewizor dzieci niecierpliwie wyczekują rozdania prezentów. Jednak uwaga najstarszego syna - narratora - skupiona jest na rodzicach. Matka, jak zwykle, stara się wszystkim dogodzić jest po prostu kochana. Ojciec - od kilku lat chory na Parkinsona - ma problemy z koordynacją ruchową, mówienie przychodzi mu z wielkim trudem, zdarza mu się przewrócić, je niezdarnie, obrzydliwie ślini się. Jego degeneracja przygnębia tym bardziej, że w niesprawnym ciele wciąż całkiem sprawnie działa mózg. Z tym niezdarnym starym człowiekiem żywo kontrastuje postać ojca jaką syn pamięta z dzieciństwa: domowy Stalin - jak go nazywa. Obserwacje świątecznego posiłku przeplatają się z wspomnieniami i rozpamiętywaniem dziecięcych żali i pretensji do ojca.