Simone van der Vlugt es una aclamada autora holandesa, conocida principalmente por sus novelas juveniles. Su debut para adultos vendió más de 200.000 copias y fue traducido al alemán, francés e inglés. Su escritura conecta con una amplia audiencia a través de su narrativa atractiva y perspicaces reflexiones sobre la psicología humana.
Sandrine de Billancourt groeit op in een adellijk gezin in het Parijs van 1789. Tijdens de oproer van de Franse revolutie weet zij aan het strijdtoneel te ontkomen, terwijl haar familie wordt vermoord. Ze vindt onderdak bij een schonemakersfamilie. Niet iedereen is die familie is even gastvrij; Philippe, de oudste zoon, vindt het maar niks, zo'n adellijke meid in huis. Hij is fel voor de Revolutie. Op een dag staat Sandrine oog in oog met Nicolas, de zoon van een van haar vaders pachtboeren. Hij is wantrouwig, maar niet voor lang. Ook Philippe is bijgedraaid en zo speelt zich tussen de twee vrienden een machtstrijd af waarvan Sandrine de inzet is.
Sandrine de Billancourt ist ein Mädchen aus adligem Pariser Haus. Das Elend, das das Leben der meisten Menschen in dieser aufwühlenden Zeit des Jahres 1789 bestimmt, nimmt sie überhaupt nicht wahr. Aber eines Tages wird ihr ganzes Leben auf den Kopf gestellt. Als sie mitten in einem Tumult auf den Straßen von Paris gerät, riecht und sieht Sandrine zum ersten Mal die Armut um sich herum. Dann greift die Revolution mit aller Grausamkeit nach ihrer Familie: Alle bis auf Sandrine selbst werden abgeführt und am selben Tage umgebracht. Tag für Tag muss Sandrine sich von nun an durchschlagen zwischen der Angst, erkannt zu werden, und dem Versuch, sich ihrem neuen, arbeits- und entbehrungsreichen Leben in der Schusterfamilie, die sie aufnimmt, anzupassen. Doch sie gewinnt auch etwas: die Freundschaft zweier junger Männer, die sich beide für sie interessieren...
Als in Leiden anno 1552 een katholiek meisje verliefd wordt op een jonge lutherse arts, kan haar vader dit niet accepteren en onterft haar. Na hun huwelijk verhuist het stel, trouwe aanhangers van Willem van Oranje, naar Breda.
Dramatisch, realistisch und hoch informativ: Die letzten Tage von Pompeji. 78 nach Christus: Mit 17 ist Chloe als Sklavin nach Pompeji gekommen. Nachdem Markus, der Sohn des Hausherrn, sie gewaltsam schwängert und ihr das Baby entreißt, spricht sie kein Wort mehr. Erst Folkrad, ein ehemaliger Galeerensklave, gewinnt ihr Vertrauen. Um sie zu beschützen, sucht er den Streit mit Markus. Nur durch Flucht rettet er sein Leben. Chloe jedoch bleibt. Eine folgenschwere Entscheidung – denn die Tage von Pompeji sind gezählt …
1845: Emmas Familie muss ihren kleinen Hof in Süd-Limburg verlassen, da sie die Pacht nicht mehr aufbringen kann. Nach einem langen Marsch erreichen sie Kerkrade, wo ihr Vater Arbeit in einer Kohlenmine findet. Der Lohn ist jedoch gering, sodass auch Emma und ihre Brüder dort arbeiten müssen. Die 14-Jährige träumt von der Schule, doch stattdessen schuften sie fünfzehn Stunden täglich in der Dunkelheit. Bei einem Inspektionsbesuch trifft Emma den 17-jährigen Rudolf, Sohn einer wohlhabenden Familie, und zeigt ihm die katastrophalen Arbeitsbedingungen. Während sie tiefer in die Mine vordringen, kommt es zu einem Unglück, und sie werden verschüttet. Nach ihrer Rettung kehrt der Alltag zurück, und Emma entwickelt Gefühle für Rudolf, doch die Neid und Wut der anderen Arbeiter zwingen sie, den Kontakt abzubrechen. Nach dem Tod ihres Bruders Tom erkennt Emma, dass sie diesem Leben entfliehen muss. Rudolf hilft ihr, eine Stelle als Dienstmädchen in Maastricht zu finden. Dort erzählt sie heimlich einem Verleger ihre Geschichte, die veröffentlicht wird. Als ihre Herrschaft davon erfährt, wird sie entlassen. Emma kehrt nach Kerkrade zurück, erhält jedoch ein Angebot des Verlegers, in seiner Druckerei zu arbeiten. Sie lernt Lesen und entdeckt Rudolfs Fotoausstellung, die die Ausbeutung der Kinder im Bergwerk zeigt. Emma erkennt die Tiefe ihrer Verbindung zu Rudolf, und einer gemeinsamen Zukunft steht nichts mehr im Weg. Die Autorin schafft
Op een julidag in 1650 wordt Geertje Dircx door de vroedschap van Amsterdam aangehouden, in een koets getrokken en voor twaalf jaar opgesloten in het spinhuis van Gouda. Van een proces is geen sprake: ze wordt monddood gemaakt. Haar geliefde Rembrandt van Rijn heeft daartoe opdracht gegeven. Vanuit het spinhuis blikt Geertje Dircx terug op haar leven. Ze is van eenvoudige komaf, wordt jong weduwe maar weet zich te redden door als kindermeisje voor een welgestelde familie in Hoorn te werken. Als die betrekking eindigt, gaat ze naar Amsterdam en treedt ze in dienst bij Rembrandt van Rijn. Hij zoekt een kindermeisje voor zijn zoon Titus, omdat zijn vrouw Saskia ernstig ziek is. Na Saskia’s dood bestiert Geertje al snel het hele huishouden, zorgt voor Titus en voor de eenzame Rembrandt. Jarenlang leven ze als een getrouwd paar, en Rembrandt geeft haar de sieraden uit Saskia’s erfenis. Maar op een gegeven moment blijkt zijn liefde voor Geertje niets meer waard. Geertje laat het er niet bij zitten en klaagt de beroemde schilder aan.
Als journaliste voor de cultuurpagina van het Leidsch Dagblad heeft Nadine het prima naar haar zin, maar eigenlijk zou ze het liefst schrijfster worden. Net als ze erin slaagt een uitgever voor haar werk te interesseren, wordt Leiden opgeschrikt door de moord op een jonge vrouw. Samen met haar collega's zit Nadine boven op het nieuws, waar ze steeds meer bij betrokken raakt. In haar privéleven loopt veel mis en als de vermoorde vrouw uiterlijk een sterke gelijkenis met Nadine blijkt te vertonen, kan ze de gebeurtenissen niet meer als toeval afdoen en beseft ze dat zij en haar zestienjarige dochter Mariëlle gevaar lopen... Vooral als de moordenaar meer slachtoffers maakt, die op de een of andere manier allemaal in Nadine's omgeving verkeren.
Paris, 1789: Eine junge Adlige auf der Flucht vor den Jakobinern!Nur knapp entkommt Sandrine dem Tod durch die Guillotine. Sie findet Unterschlupf bei einer Schusterfamilie. Die Gefahr entdeckt zu werden wächst, als sich der Revolutionär Philippe in Sandrine verliebt ...§
