Zakrzewski Kazimierz Libros

Książeczka Kazimierza Zakrzewskiego to fascynująca opowieść o czasach późnego Bizancjum, czasach dekadencji jednej z najwspanialszych i najbardziej widowiskowych kultur naszej cywilizacji. Ta znakomita książka Kazimierza Zakrzewskiego została wydana po raz pierwszy w roku 1939. Niewielki nakład oraz zawierucha wojenna spowodowały, że stała się ona niemal niedostępna na rynku księgarskim. Również niewiele bibliotek w Polsce posiada jej egzemplarze, a te, które dochowały się do czasów dzisiejszych zostały dosłownie zaczytane. Wznowienie tej pracy w serii 'Bestsellery z przeszłości' wydaje się więc ze wszech miar zasadne, tym bardziej, że ta popularnonaukowa książeczka znakomitego polskiego historyka nic nie straciła ze swoich wysokich walorów poznawczych.

Wybór pism wybitnego bizantynisty, związanego z lewicą obozu piłsudczykowskiego, propagatora idei syndykalistycznych, który w swoich tekstach rozważał ideowy i praktyczny wymiar głównych prądów politycznych i gospodarczych okresu międzywojennego, zachowując krytyczny dystans zarówno do liberalnej demokracji i kapitalizmu, jak i do kolektywistycznych rozwiązań znanych z systemów totalitarnych.

Tom Kazimierz Zakrzewski, Historia i polityka pod red. M. Dąbrowskiej wpisuje się w cykl książek wydawanych przez l PN w kooperacji z Uniwersytetem Łódzkim, poświęconych wybitnym polskim historykom, a zarazem działaczom społeczno- politycznym, publicystom, których dorobek był w czasach PRL na cenzurowanym. Niniejszy tom prezentuje profesora Kazimierza Zakrzewskiego, historyka starożytności, bizantynistę, ideologa ruchu syndy-kalistycznego w 11 RP, publicystę, działacza związków zawodowych, piłsudczyka i wreszcie konspiratora, pracownika Biura Informacji i Propagandy ZWZ oraz współ- założyciela (już w drugiej połowie października 1939 r.) organizacji podziemnej: Związku Syndykalistów Polskich.

Wybór pism czołowego publicysty II RP, cenionego badacza Bizancjum, przedstawiciela ruchu syndykalistycznego, który analizował różne aspekty faszyzmu, hitleryzmu, bolszewizmu i polskiej rzeczywistości po zamachu majowym. Przedstawiał je na tle powojennego kryzysu Europy i w obliczu zmierzchu, jak sądził, demokracji liberalnej. To prowokujący do myślenia, wiele razy mogący zaskoczyć Czytelnika zapis dylematów, z jakimi mierzyli się myśliciele polityczni jednego z najbardziej burzliwych okresów historii, poprzedzającego wybuch II wojny światowej. W federacji sowieckiej pod firmą dyktatury proletariatu sprawuje rządy partia-zakon, czyli zorganizowana elita, wyraźnie oddzielona od proletariatu, która, władając wszystkimi przedsiębiorstwami wytwórczymi i całym systemem wymiany, rozwija gospodarkę planową, starając się jej nadać tempo jak najszybsze, aby uczynić Rosję jednym z krajów uprawiających imperializm gospodarczy i ubiegających się o udział w hegemonii, jaką kapitalistyczne imperia gospodarcze sprawują nad światem. Socjalizm w jednym kraju stał się bardzo jaskrawym i radykalnym faszyzmem rosyjskim, zajmującym miejsce wśród rgimeów, które opanowały środkową Europę. (Przezwyciężanie marksizmu) Rewolucji faszystowskiej brak rewolucyjnego światopoglądu konstrukcyjnego, któ-rego nie może zastąpić nacjonalistyczna frazeologia dyktatorów. Faszyzm nie jest zdolny do rozwiązania zagadnień społecznych, do usunięcia sprzeczności socjalnych, do uregulowania sytuacji ekonomicznej w opanowanych przez siebie krajach. Dyktatura faszystowska nie może opanować sił, które rozpętała. (Czy zmierzch faszyzmu?)