Bogdan Musial Libros

Primary sources from inside the Soviet state apparatus, including now- inaccessible Russian archival holdings.

Hitlers Feldzug gegen die Sowjetunion war kein Präventivkrieg, wie von Goebbels verbreitet und noch heute zu hören. Es war ein Aggressions-krieg par excellence. Doch wahr ist auch, dass die Sowjetführung unter Stalin seit den zwanziger Jahren, verschärft in den Dreißigern, ein gigantisches Aufrüstungsprogramm verfolgte, um einen Angriffskrieg gegen Westeuropa zu führen. Kaschiert wurde dies durch die Propaganda vom 'friedliebenden' Vaterland der Werktätigen. Was in jenen dramatischen Jahren hinter den Mauern des Kreml vor sich ging, ist immer noch weitgehend unerforscht. Bogdan Musial zählt zu den wenigen westlichen Historikern, die breiten Zugang zu den Moskauer Archiven haben. Als erster hat er systematisch die einschlägigen Protokolle und Sonderakten der sowjetischen Führung, vor allem des Politbüros und des streng geheimen Verteidigungskomitees, ausgewertet. Lückenlos kann er die klaren Angriffs-absichten der Partei- und Militärführung nachweisen. Erstmals lassen sich auch die brutalen Industrialisierungskampagnen und der stalinistische Terror der dreißiger Jahre, die Millionen von Opfern kosteten, in direkten Zusammenhang mit diesen Kriegsplänen stellen. Musials Buch wirft neues Licht auf die Vorgeschichte des Zweiten Weltkriegs, die erst jetzt vollständig erzählt werden kann.

Nicht aus eigener Kraft, sondern durch Stalins Beutezug in Ost- und Mitteldeutschland ist die Sowjetunion nach 1945 zur Weltmacht aufgestiegen. Das belegt der Historiker Bogdan Musial, dem es aufgrund neuer Archivfunde in Moskau erstmals gelingt, das ganze Ausmaß der sowjetischen Demontagen minutiös darzulegen. Musials Buch schließt eine Lücke in der Zeitgeschichtsschreibung.

Książka niezwykle aktualna, opierająca się na dokumentach z rosyjskich archiwów, zadaje kłam najnowszej propagandzie historycznej Putina, która powiela stalinowskie fałszerstwa, a której ostrze skierowane jest głównie przeciwko Polsce. Pokazuje historię przygotowań sowieckich do wojny napastniczej, szczególnie intensywnych od przełomu roku 1929/30. Koncepcja wojenna którą rozwinął Michaił Tuchaczewski w styczniu 1930 przewidywała zmasowane użycie czołgów, samolotów oraz gazów bojowych. Głównym celem tego zmasowanego ataku miała być Polska, która w przekonaniu Stalina i jego towarzyszy była barierą w drodze na Zachód, do Niemiec, do serca Europy. Dzięki analizie nowych i dotąd nieznanych dokumentów z archiwów moskiewskich, autor daje sugestywny obraz sowieckiej polityki zagranicznej tego okresu. Wynika z niej, jak od samych początków istnienia Rosji radzieckiej, jej kierownictwo padnięte było jedną myślą - podboju zachodniej Europy. Znajdujemy w niej dowody na ofensywną i agresywną politykę Moskwy lat 20. i 30. Bogdan Musiał zebrał wstrząsające wypowiedzi czołowych polityków radzieckich jak Stalin, Tuchaczewski czy Mołotow oraz liczne źródła sowieckiej jednoznacznie wskazujące na ekspansjonistyczne ambicje ZSRR. Po jej lekturze nie ma wątpliwości, że pierwszą ofiarą nowej polityki sowieckiej miała być II RP.

Der Historiker Bogdan Musial untersucht die Rolle der Häftlingsärzte in Auschwitz und deren Dilemmata zwischen Hilfeleistung und Zwang zu tödlichen Entscheidungen. Seine umfassende Studie beleuchtet die Geschichte des Lagers von den Anfängen bis zur Evakuierung 1945 und trägt zur Holocaust-Forschung bei.

KTO DOPOMOŻE ŻYDOWI… - książka o wielowymiarowym tytule. Zdanie wzięte z okupacyjnych ustaw niemieckich można dopełniać na wiele sposobów. Ten, kto pomagał podlegał karze śmierci. Po wojnie dostawał Medal Sprawiedliwego Pośród Narodów Świata, ale bywał też nazywany antysemitą. Dyskusja dotycząca postaw Polaków wobec Holocaustu, roi się od skrajnie sprzecznych opinii i sądów. Cechują ją skrajne emocje, płynące z różnych doświadczeń, które są absolutyzowane. Bogdan Musiał – historyk – w swej książce nie kieruje się jednak emocjami, ale daje rzeczową wykładnię prawa niemieckiego, które w żadnym innym okupowanym kraju nie było tak surowe i bezwzględne wobec tych, którzy w jakikolwiek sposób udzielili pomocy Żydom. Stopień gotowości w polskim społeczeństwie do pomocy prześladowanym Żydom był na tyle duży, że niemieccy okupanci czuli się zmuszeni stworzyć specjalne prawodawstwo penalizujące takie postawy oraz stosować drakońskie kary i represje. Ich celem było stworzenie atmosfery strachu, aby w ten sposób wyeliminować lub przynajmniej ograniczyć pomoc skazanym na śmierć Żydom. Mimo to znalazło się tysiące „Sprawiedliwych wśród narodów świata”, którzy przekraczali granice lęku. Niejednokrotnie zapłacili za to najwyższą cenę. O nich także opowiada ta książka. Ich ofiara często okazuje się jednak argumentem niewystarczającym. Co parę lat Polacy stawiani są pod pręgierzem, oskarżeni o to, że antysemityzm wyssali z mlekiem matki i współpracowali nazistami w eksterminacji Żydów. Ta dyskusja nigdy nie ustanie. Tym niemniej trzeba bezustannie zbierać świadectwa.

Der Partisanenkrieg zwischen 1941 und 1945 bleibt in Deutschland und Russland ein emotionales Thema. Während die deutschen Erinnerungen an die Partisanen von Grausamkeit und Hinterhältigkeit geprägt sind, hat die Sowjetunion einen unerschütterlichen Heldenmythos um sie geschaffen, der auch die westliche Forschung beeinflusste. Historisch fundierte Kenntnisse über diesen Konflikt sind jedoch rar. Bogdan Musials neues Werk ändert dies, indem es auf eine Vielzahl neuer, unbekannter Quellen aus russischen und weißrussischen Archiven zurückgreift. Er beschreibt die Entstehung, Ziele, Organisation und Operationen der sowjetischen Partisanenbewegung im Kontext der deutschen Besatzungspolitik, mit einem besonderen Fokus auf Weißrussland, dem Zentrum des Partisanenkrieges. Musial beleuchtet das Verhalten der Partisanen gegenüber der eigenen Bevölkerung, das oft von Gewalt, Plünderungen und Morden geprägt war. Zudem behandelt er die militärische Effizienz der Partisanen und die zunehmend brutale Bekämpfung durch die deutsche Besatzungsmacht. Auch das Schicksal der Frauen unter den Partisanen und die Rolle jüdischer Partisanenorganisationen werden thematisiert. Das Buch hinterfragt den Mythos einer einheitlichen, vom Volk getragenen Partisanenbewegung.

Etwa die Hälfte der 5 bis 6 Millionen Opfer des Holocaust waren polnische Juden. Alle Vernichtungslager, in denen vor allem polnische, aber auch westeuropäische Juden vergast wurden, befanden sich auf polnischem Territorium, vier von ihnen im sog. Generalgouvernement: Treblinka, Majdanek, Sobibor und Belzec. Allein im Rahmen der „Aktion Reinhardt“ (Deckname für den Mord an den Juden im Generalgouvernement) wurden weit mehr als zwei Millionen Juden ermordet. In dem vorliegenden Sammelband, der auf eine Konferenz im November 2002 in Lublin zurückgeht, präsentieren Wissenschaftler aus Polen, Deutschland, Israel, den USA und Kanada ihre neuesten Forschungsergebnisse zum Thema. Dabei geht es um die Organisation und Durchführung des Völkermordes in den einzelnen Distrikten des Generalgouvernements und in den Vernichtungslagern, aber auch um jüdischen Widerstand sowie das Verhältnis zwischen Juden und Polen.