Monografia omawia jedno z centralnych zagadnień późnej filozofii Ludwiga Wittgensteina nazywane problemem kierowania się regułą lub też sceptycyzmem znaczeniowym. Stanowi ona jedną z nielicznych w literaturze przedmiotu prób połączenia rozważań tego problemu z kwestią obiektywności prawa, uzupełniając tym samym niezapełnioną przestrzeń intelektualną w myśli teoretycznoprawnej. Istotnym elementem publikacji jest zarysowanie tytułowego zagadnienia na tle historyczno-przyczynowej teorii odniesienia przedmiotowego określanej również mianem semantyki Kripkego – Putnama. W książce poddano analizie trzy kluczowe kwestie istotne dla zrozumienia fenomenu obiektywności prawa: • problem kierowania się regułą, • historyczno-przyczynową teorię odniesienia przedmiotowego, • doktrynę realizmu wewnętrznego.
