Józef Korzeniowski Libros

Malownicze, pagórkowate pogranicze polskiego Wołynia i Podola pod zaborem rosyjskim. Rok 1838. Czas spokoju, względnego dobrobytu, ale też i częstego braku zdrowego rozsądku i rozwagi. On - Józef Starzycki - bystry, rzutki i przystojny młodzieniec z niezamożnej rodziny kultywującej ziemiańskie tradycje. Ona - Kamila Zagartowska - elegancka, urocza, rezolutna i zaradna panna, córka... bezwzględnego lokalnego bogacza skupującego majątki podupadającej szlachty. A pomiędzy nimi: niemal nieprzekraczalny dystans społeczny zależny od stanu posiadania oraz piętrzące się przeciwności losu. Korzeniowski dając nam rzeczywisty, jasny rys epoki odmalowywanej zwykle w czarnych barwach, skłania jednocześnie do zastanowienia się nad wciąż aktualnymi narodowymi wadami blagierstwa, rozrzutności czy nieroztropności.

Pierwsza połowa dziewiętnastego wieku. Pełne uroku, sielskie pogranicze Mazowsza i Podlasia oraz staromiejska Warszawa - mała, choć kwitnąca stolica Królestwa Polskiego. On Marian Cieszewski garbaty kaleka, szpetny młody artysta o ślicznych niebieskich oczach, przesiąkniętych szlachetnością, wyższym intelektem i uśmiechem dobroci. Ona Urszula Narbutówna dziewczę dorodnej, lecz delikatnej i lekkiej postaci, doskonale ukształtowanej pięknej twarzy, gorącego serca i wzniosłej duszy. A pomiędzy nimi: próżna rodzina kawalera, jego świadomość swej fizycznej niedoskonałości i przystojny, sympatyczny, niemal idealny... najbliższy przyjaciel. Korzeniowski wiodąc nas przez świat sztuki, subtelnie i błyskawicznie zmusza do zastanowienia nad tym, co w życiu jest prawdziwie ważne, głębokie i zbawienne.