Fijałkowski Paweł Libros

Ta popularnonaukowa monografia jest przeznaczona dla szerokiego grona czytelników. Ukazuje 500-letnią obecność Żydów w historii stolicy Polski. Zawiera ponad 350 fotografii, map, rycin, infografik i innych materiałów graficznych. Syntetyczne, pisane niespecjalistycznym językiem teksty są dostępne nawet dla czytelników niebędących koneserami literatury historycznej i judaistycznej. Całość prezentowana jest w atrakcyjnej formie wizualnej, wykorzystującej wysokiej jakości oprawę i kolorowy druk. Autorami poszczególnych części książki są specjaliści zatrudnieni w Żydowskim Instytucie Historycznym: Paweł Fijałkowski – lata 1414–1862, autor koncepcji i koordynator prac nad książką Agnieszka Żółkiewska – lata 1863–1939 Marta Janczewska – lata 1939–1945 Andrzej Żbikowski – lata 1945–2014 Publikacja została dofinansowana ze środków Fundacji im. Róży Luksemburg

Autor książki opisuje sytuację mniejszości seksualnych w różnych epokach i kulturach: starożytnej Grecji i Rzymie, diasporze żydowskiej, w świecie muzułmańskim, a także dawnej Polsce. Osoby homoseksualne (a także transwestyci i transseksualiści) podlegały wykluczeniu i były spychane niejednokrotnie na margines, ale z drugiej strony, nawet mimo braku społecznej akceptacji, wnosiły twórczy wkład w kulturę, zmieniały otaczającą rzeczywistość.

Książka jest zbiorem opowieści ukazujących losy kilku bohaterów mitycznych oraz wielu postaci historycznych żyjących w różnych epokach, od starożytności po współczesność. Są wśród nich przedstawiciele różnych środowisk: mieszczanie i arystokraci, uczennice seminarium nauczycielskiego i poeci, książęta i filozofowie. Znaczący wpływ na ich życie miały problemy z tożsamością płciową lub, mniejszościową orientacją seksualną, wyróżniającą spośród otoczenia. Motywem przewodnim książki, przedstawionym we wstępie i pojawiającym się w kolejnych rozdziałach, jest rola, jaką historia i pamięć odgrywają w życiu jednostek i społeczeństw, w kształtowaniu tożsamości. Innym ważnym wątkiem, rozwiniętym w zakończeniu, jest potrzeba współpracy przedstawicieli różnych sfer aktywności badawczej i twórczej, naukowców i artystów, mającej na celu współtworzenie spójnego obrazu rzeczywistości, umożliwiającej harmonijny rozwój naszej cywilizacji.

O wolnomularskich motywach zawartych w dobrzyckiej siedzibie Augustyna Gorzeńskiego możemy powiedzieć, że są widoczne, lecz nieoczywiste. Ich odczytywanie jest zadaniem trudnym i ryzykownym, a jednocześnie otwierającym przed nami głębię duchowego przekazu kryjącego się w strukturach i kształtach mających charakter symbolu lub znaku. Dobrzycki zespół pałacowo-parkowy przyciąga badaczy i miłośników historii jako piękne i wartościowe świadectwo przeszłości Wielkopolski oraz dziejów tamtejszego ziemiaństwa. Dzięki poszukiwaniu wolnomularskiego przesłania utajonego w pałacu i parkowych budowlach mogą one stać się zabytkami dostarczającymi przeżyć estetycznych i intelektualnych o znacznie szerszym zakresie, inspirującymi do praktyk służących duchowemu doskonaleniu się. Będzie to zapewne zgodne z zasadami wyznawanymi przez Augustyna Gorzeńskiego, ponieważ wolnomularstwo stawia sobie za cel pobudzanie i wykorzystywanie wszelkich możliwości człowieka w dziele moralnej budowy, wzbogacania siebie i polepszania świata.