Pejzaże, których urok jest niepowtarzalny. To wizerunki serca, zachwyty nad otaczającą przyrodą i jej nie do końca zdefiniowanym pięknem i tajemnicą. To wszystko w kontekście metafizycznej zadumy, w której równie ważne, jak krajobrazy z dzieciństwa, są słone krople łez, wspomnienia ocalałe na fotografiach, czy szeleszczący w rękach list. To właśnie w takich ujęciach poetka najbardziej się odnajduje. Te uświęcone pamięcią i dotykiem miejsca przemawiają bezpretensjonalnością ,autentyzmem i rzadko spotykaną umiejętnością oswajania tego, co na naszych oczach przemija.
