Mini-powieść składa się z trzech rozdziałów, które przedstawiają życie Edmunda Lazariana w trzech fazach: jako chłopca, mężczyzny w średnim wieku i starego człowieka. Akcja rozgrywa się w Iranie, z ukrytymi wskazówkami chronologicznymi sugerującymi, że zaczyna się w latach 30. XX wieku, a kończy w połowie lat 80. Wizja ormiańskiej mniejszości jest daleka od powszechnych stereotypów; to zintegrowana, wykształcona społeczność, dbająca o swoją kulturę i religię. Choć narratorem jest mężczyzna, głównymi bohaterkami są kobiety, które ponoszą konsekwencje walki o zachowanie tożsamości kulturowej. Silne postacie kobiece pełnią rolę strażniczek tradycji, a także tych, które przekraczają kulturowe bariery. Autorka, Zoja Pirzad, urodziła się w 1952 roku w Abadanie. Po ukończeniu szkoły średniej przeniosła się do Teheranu, gdzie wyszła za mąż. Zaczynała od tłumaczeń, a jej debiutancki zbiór opowiadań ukazał się w 1991 roku. Pirzad zdobyła uznanie za powieść, która ukazuje życie irańskich Ormian oraz ich zmagania z zachowaniem tożsamości w obliczu integracji z muzułmańską większością. Jej prace były tłumaczone na wiele języków, a ona sama jest postrzegana jako feministyczna autorka, koncentrująca się na codziennym życiu kobiet.
