W chwili, kiedy to piszę, mam dziewięćdziesiąt cztery lata. Przeżyłem naprawdę niezwykłe życie. Dopiero teraz to do mnie dociera. Miałem szczęście. Podróżowałem w dzikie miejsca i kręciłem filmy o stworzeniach, które je zamieszkują. Dzięki temu dobrze poznałem naszą planetę. Na własne oczy przekonałem się, jaka jest cudowna i różnorodna. Byłem świadkiem wspaniałych spektakli i poruszających dramatów.
Książka jest poświęcona Eufrozynie, żonie wielkiego księcia Romana Mścisławowicza (+ 1205 r.) i matce króla Daniela Romanowicza (+ 1264 r.). Świeckie jej imię ustalone zostało na podstawie świadectwa zawartego w nekrologu katedry w Spirze. Eufrozyna była starszą córką cesarza bizantyńskiego Izaaka II Angelosa i została żoną księcia halicko wołyńskiego w rezultacie zawiązania rusko bizantyńskiego sojuszu skierowanego przeciw Połowcom. Z jej bezpośrednim wpływem należy wiązać znaczny kulturalny i polityczny rozwój Rusi halicko wołyńskiej w XIII w., w tym pojawienie się cennych relikwii chrześcijańskich, sformowanie się niezwykłego zasobu imion używanych w rodzie Romanowiczów, używanie przez nich cesarskiej tytulatury, purpurowej odzieży i innych atrybutów władzy bazyleusów, specyficzna działalność budowlana i fundacyjna. Rodzinne związki Eufrozyny z władcami Cesarstwa Nicejskiego i niektórych krajów europejskich odegrały ważną rolę w polityce jej synów i wnuków, w tym w ich zaangażowaniu się w walkę o dziedzictwo austriackie, a także w dziejach zabiegów o unię religijną państwa Romanowiczów z Rzymem.