+1M libros, ¡a una página de distancia!
Bookbot

Sergi Pàmies

    Sergi Pàmies es un narrador catalán cuyas obras a menudo profundizan en la introspección y la vida contemporánea. Sus cuentos y novelas exploran complejas relaciones humanas y la vida interior de los personajes con una sensibilidad notable. Pàmies se distingue por su estilo refinado y su habilidad para capturar la esencia de la experiencia humana. Sus textos resuenan en los lectores por su honestidad y profundidad.

    Si menges una llimona sense fer ganyotes
    Confessions d'un culer defectuós
    The Art of Wearing a Trench Coat: Stories
    El crimen del conde Neville
    El último libro de Sergi Pàmies
    Se comes un limón sen facer xestos
    • Se comes un limón sen facer xestos

      • 112 páginas
      • 4 horas de lectura

      Se comes un limón sen facer xestos, libro de vinte relatos de Sergi Pàmies, traducido por Antón Dobao, afronta con mestría, situacións cotiás e fantásticas que nos mergullan nas emocións humanas. A partir de situacións intranscendentes, o catalán Sergi Pàmies desenvolve, en poucas frases, a inquedanza, o drama, a explosión ou o absurdo; e faino desde unha ollada ácida e refrescante, penetrante e contida. Coa caracterización de personaxes vulnerables, o autor descóbrenos o amor non correspondido, a soidade, as dependencias familiares, a desconfianza e a frustración, que crean un libro breve, de gran talento narrativo, un libro que chama incisivamente polos lectores e lectoras.

      Se comes un limón sen facer xestos
    • El último libro de Sergi Pàmies

      • 139 páginas
      • 5 horas de lectura

      El título de este libro incluye algunas pistas sobre su contenido. Es, en efecto, el último libro de Sergi Pàmies y, con la misma eficacia que en sus obras anteriores, también despliega un estilo en el que la ironía y la precisión se confabulan para proponer, a través de historias de intenso contenido emocional, una agridulce visión del mundo. En estos nueve cuentos, Pàmies logra domar el desconcierto y el pánico que corroe a sus personajes, individuos poco heroicos, que suelen preferir la conveniencia a la promesa de la felicidad. Parapetado tras un escudo de cáustico distanciamiento y utilizando la perplejidad como método de observación, Pàmies describe la complejidad de los mecanismos anímicos y mentales que, a la postre, nos sirven para enmascarar tanto la alegría como el dolor.

      El último libro de Sergi Pàmies
    • El crimen del conde Neville

      • 120 páginas
      • 5 horas de lectura

      El conde Neville acude a la casa de una vidente para recoger a su hija menor. La vidente se la encontró la noche anterior en pleno bosque, en posición fetal y tiritando de frío. Al parecer la adolescente, que responde al singular nombre de Sérieuse, se había fugado del castillo familiar. Pero, antes de llevar al aristocrático progenitor ante su hija, la vidente le toma la mano y le anuncia: «Pronto dará usted una gran fiesta en su casa. Durante esa recepción, usted matará a un invitado.»<br /><br />En efecto, los Neville, excéntrica familia de alcurnia, van a celebrar en breve su fastuosa fiesta anual, a la que invitan a lo más selecto de la sociedad. Esa garden party es una tradición irrenunciable, pese a que los Neville pasan por serios apuros económicos y el conde incluso ha tenido que plantearse vender el castillo y el bosque que lo rodea. Con toda probabilidad ésta será la última gran fiesta que organicen allí. ¿Acabará, tal como anuncia la predicción de la vidente, con un asesinato?<br /><br />Amélie Nothomb, en plena forma, ironiza sobre ese mundo anacrónico de la nobleza belga que conoce de primera mano. Y lo hace homenajeando y guiñándole el ojo al Oscar Wilde de El crimen de Lord Arthur Savile. El resultado es una deliciosa, juguetona y perversa fábula moderna de tintes tragicómicos, en la que bajo una capa de chispeante levedad asoma una sugestiva

      El crimen del conde Neville
    • World Literature Today: Notable Translation of the Year A baker’s dozen of intertwined stories that brilliantly evoke the ups and downs of relationships between strangers, spouses, parents, and children. Drawing on the author’s own experiences, this slim, intimate collection of thirteen stories explores myriad forms of love (and disappointment and nostalgia and panic) through a narrator who bemoans his inability to wear a trench coat well, like Humphrey Bogart and the other elegant men his mother taught him to admire. In these encounters and these endings, in these details and these feelings, a compassionate portrait of a life emerges. Terse, droll, sometimes absurd but always lucid, Pàmies casts his gaze on the urge to write as seen through his mother’s final days; on his teenage fantasy that his father was actually Jorge Semprún; and on situations such as adopting a dog to staunch a failing marriage, or a father asked to play the part of a corpse in his son’s short film. In this phantasmagoria of failure and loss, Pàmies confronts us—pulling us in with his use of the second person—with the omnipresence of well-intentioned lies without which it might be impossible to ever make anyone else happy.

      The Art of Wearing a Trench Coat: Stories
    • Si menges una llimona sense fer ganyotes

      • 148 páginas
      • 6 horas de lectura

      Als vint contes de ?Si menges una llimona sense fer ganyotes? s'hi barregen situacions quotidianes i fantàstiques que aprofundeixen en emocions comunes. L'amor no correspost, la desconfiança, els lligams familiars, l'excés de solitud o de companyia són alguns dels elements que identifiquen aquest llibre. Amb una mirada irònica, penetrant i contingunda, Sergi Pàmies tracta de les servituds d'uns personatges vulnerables, esclaus d'unes circumstàncies que, com les llimones, combinen l'acidesa amb les propietats refrescants. El llibre ha rebut el Premi Ciutat de Barcelona 2007 i el Premi Lletra d?Or 2007.

      Si menges una llimona sense fer ganyotes
    • Der erste Stein erzählt die unwiderstehliche Geschichte eines ewig Zweiten, der nicht nur bei seinem Fußballclub auf der Ersatzbank sitzt. Auch im richtigen Leben steht er ständig auf der Warteliste: als Gelegenheitsliebhaber einer verheirateten Frau, als Angestellter, der unter den Scherzen seines Chefs zu leiden hat, als Bruder, der den lästigen kleinen Sohn der Schwester hüten muss – oder gar als Ersatzviolinist einer Mariachi-Gruppe, obwohl er gar nicht Geige spielen kann. In seiner Durchschnittlichkeit und Unbedarftheit ist er ein durch und durch liebenswerter Antiheld, einer, der auf die einschneidende Veränderung seines Lebens wartet. Sergi Pàmies lässt seine Geschichte mit Ruhe und Bedächtigkeit voranschreiten, was unwillkürlich eine besondere Komik erzeugt. Aber genau kalkuliert und äußerst wirkungsvoll setzt der Autor in das Lachen seine Widerhaken.

      Der erste Stein
    • Die Tochter, die sich nichts sehnlicher wünscht als geschiedene Eltern – wie alle ihre Freundinnen sie haben. Der Mann im Park, der einer fremden Schönen folgt – nicht ahnend, dass es nicht ihre erste Begegnung ist. Der Schriftsteller, der sich beim Schreiben Distanz vornimmt – und mitten im Geschehen seiner Erzählung landet. Der Vater, der mit seinem Sohn Verstecken spielt – und von Petrus noch eine zweite Chance erhält. »Sergi Pàmies ist komisch, satirisch, unprätentiös!« (FAZ): Zwanzig Geschichten, die so hinreißend unterhaltsam von der Tragik im Drama des Alltäglichen erzählen, von unerwiderter Liebe, Familienbande, von einem Übermaß an Einsamkeit, aber auch einem Zuviel an Gesellschaft. Und alles hat seine überraschende Kehrseite. Geradlinig, pointiert und mit sicherem Gespür für das Absurde skizziert »der katalanische Buster Keaton« die Lage des modernen Menschen – so sauer und erfrischend, wie es sonst nur Zitronen sind.

      Wie man in eine Zitrone beißt, ohne das Gesicht zu verziehen
    • Eine absurde, skurrile Reise durch Barcelona: In 15 Erzählungen wirft Sergi Pamies einen provokanten Blick auf die katalanische Metropole und ihre Menschen. Ein preisgekröntes Buch.

      Der große Roman über Barcelona