Miroslaw J. Leszka Libros

Autorzy skupili swoją uwagę na stosunku konstantynopolitańczyk�w do siebie samych, ich postawach w obliczu zagrożeń, jak r�wnież działalności poza granicami prawa. Wzmiankowane kwestie z rzadka i pobieżnie podejmowane są w literaturze naukowej, z tego też względu praca stanowi ważny i oryginalny przyczynek do wzbogacenia naszej wiedzy o mieszkańcach bizantyńskiej stolicy w okresie od IV do początk�w VII wieku. (?) praca oparta została na bogatym materiale źr�dłowym oraz na krytycznie wykorzystanej obszernej literaturze przedmiotu.Rzetelna i skrupulatna analiza źr�deł czyni zrozumiałymi i przekonującymi tezy Autor�w, natomiast tekst poszczeg�lnych rozdział�w książki jawi się jako sp�jny i logiczny pod względem konstrukcji oraz napisany poprawną i żywą polszczyzną

Prezentowana książka poświęcona jest piszącemu w I połowie VI w. komesowi Marcellinowi i jego Kronice, obejmującej okres od 379 do 534 r. Jest to dzieło ważne dla badaczy zajmujących się dziejami wczesnego Bizancjum. Choć Marcellin tworzył swoją Kronikę w Konstantynopolu, w środowisku, którego podstawowym językiem była greka, to napisał ją po łacinie, w swoim języku ojczystym, a mimo to narrację ogniskował wokół spraw wschodniej części cesarstwa rzymskiego i na świat patrzył w dużej mierze oczyma mieszkańca Miasta, dlatego można z pewnością uznać go za konstantynopolitańskiego pisarza. Istotną część publikacji stanowią zarówno przekłady Kroniki Marcellina, jak i jej anonimowej kontynuacji na język polski. Zaopatrzone zostały w obszerny komentarz historyczny. Publikacja ta to nie tylko pomocne narzędzie badawcze, lecz także inspirująca lektura... dr hab. Piotr Kochanek, prof. KUL Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Prezentowana książka nie stanowi studium prozopograficznego, poświęconego wszystkim znanym wodzom działającym za czasów cesarzy Zenona i Anastazjusza. Jej cel jest zdecydowanie skromniejszy – ukazanie Czytelnikowi, nie tylko profesjonaliście , sylwetek piętnastu dowódców bizantyńskich z lat 474–518, którzy z różnych względów przyciągnęli uwagę jej autorów. Publikacja składa się z trzech części. W pierwszej przedstawiono armię bizantyńską, której oddziałami dowodzili omawiani bohaterowie tej książki. W drugiej, w ogólnym zarysie, scharakteryzowani zostali przeciwnicy, z którymi się oni potykali, a więc Persowie, Goci i Izauryjczycy. Wreszcie część trzecią poświęcono tytułowym wodzom. Na ile pozwoliła na to baza źródłowa, opisano ich pochodzenie, wykształcenie, karierę (wojskową, cywilną), wizerunek w źródłach, rodzinę, ocenę dokonań w sferze militarnej. * W pracy jest wiele propozycji nowego spojrzenia na badany materiał. Autorzy nie unikają polemiki ze współczesnymi badaczami, a ich postulaty są najczęściej przekonujące. Z recenzji prof. Rafała Kosińskiego Uniwersytet w Białymstoku Poczynione w wyniku przeprowadzonych badań ustalenia zostały przedstawione profesjonalnie, a przy tym w formie „przystępnej” dla szerszego grona odbiorców. Z recenzji prof. Ireneusza Milewskiego Uniwersytet Gdański