Poujol Jacques Libros

La vie chrétienne est un cheminement, une relation que nous tissons chaque jour avec Dieu, avec les autres et avec nous-mêmes. Ce cheminement nous conduit parfois auprès de verdoyantes oasis de joie, de plénitude et d'harmonie. Mais à d'autres périodes, nous devons affronter les brûlants déserts de l'épreuve et du découragement, et nous restons seuls avec nos perplexités et nos interrogations. A tous ceux qui aspirent à connaître une vie chrétienne épanouie et équilibrée, les auteurs proposent dix clés puisées dans la richesse des textes bibliques qui ouvriront avec bonheur des perspectives nouvelles et stimulantes dans des domaines aussi essentiels que le développement de notre personnalité et de nos dons, la compréhension de notre époque, le témoignage de notre foi, notre vie de prière, la souffrance et les temps de désert... Cet ouvrage associe des compétences psychologiques et bibliques qui éclairent la question de l'équilibre et du bonheur dans la vie chrétienne.

Co zrobić, gdy mamy wrażenie, że my lub ktoś z naszych bliskich jest wykorzystywany duchowo? Jak odróżnić autentyczne i twórcze zaangażowanie religijne od mechanizmów sekciarskich i destrukcyjnych? Gdzie szukać pomocy i jak odbudować zmanipulowaną osobowość? Odpowiedzi na wszystkie te pytania podejmują się Pascal Zivi i Jacques Poujol. O nadużyciu duchowym mówimy, gdy ktoś, korzystając ze swej pozycji przywódcy religijnego, dopuszcza się psychologicznej i duchowej dominacji nad drugim człowiekiem, pozbawiając go autonomii i wolnej woli. Zjawisko to dotyczy przede wszystkim sekt, choć czasem również niestety i wspólnot chrześcijańskich. Na podstawie swojego bogatego doświadczenia autorzy pozwalają zidentyfikować i zrozumieć zjawisko nadużycia duchowego i ułatwiają udzielenie pomocy ich ofiarom. Patrząc z perspektywy osób wierzących, którym na sercu leży nie tylko dobro ofiar, ale także prawda i czystość ewangelicznego przekazu, ostrzegają przed religijną manipulacją i dają wiedzę potrzebną, by zawczasu ją rozpoznać. Myślę, że nadużycie duchowe jest również formą gwałtu, którego dokonuje się w imieniu Boga i Chrystusa, zadając osobie wierzącej rany w samej głębi jej duszy. Konsekwencje tego są katastrofalne. Ofiary muszą pokonać wielkie trudności, aby powrócić do normalnego życia. Doszły one do wniosku, że Bóg lubi się mścić, że cały czas szuka słabości u ludzi wierzących, aby je karać i posyłać do piekła. Osoba wykorzystana duchowo ma bardzo negatywny obraz samej siebie. Przytłacza ją wstyd i z trudem okazuje innym zaufanie. W wielu przypadkach wykazuje silną „alergię” na jakikolwiek system religijny.