Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprinty wydań zeszytów 1,2 i 3 z 1915 roku, zeszytu 4 z 1919 roku, zeszytu z 1920roku.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1915 r.: LETNISKA MŁODZIEŻY SZKOLNEJ Oddając w ręce naszej młodzieży podręcznik niniejszy, przywiązuję do niego życzenie, aby ktokolwiek z niego korzystać zechce, sięgnął do głębi myśli przewodniej, której jest rozwinięciem: każdy szczegół, każde ćwiczenie, każda uwaga — zmierza do tego, aby natchnąć kierowników młodzieży i ją samą zapałem do ideału, pragnieniem dzielności, sprawności, ukochaniem karności i pokornej służby, jako podstaw niezbędnych zdrowego życia narodowego. Z myślą o typie polskim dzielnym, karnym i ofiarnym, z postacią Polski przed oczami — Polski zjednoczonej i silnej mocnymi ludźmi, pracowite życie z zupełnem zaparciem się siebie Ojczyźnie ofiarującymi — każdy wiersz tej książki był pisany. A zarówno zabawa, jak gawęda, gra, zarówno jak robota przy kuchni czy w polu — do wyrabiania tego typu u nas przyczyniać się powinna. Po wojnie czeka naród polski okres wytężonej pracy — okres, w którym trutniom zbraknie miejsca w Ojczyźnie, okres, w którym od energii naszych wysiłków przedewszystkiem będzie zależało — czy praca odbudowy kraju po klęsce stanie się podstawą zjednoczenia narodu w jednem dążeniu do zupełnego zdrowia i samodzielności. Do tego okresu musimy się gotować od dziś, nie zwlekając; każdy dzień stracony, każda okazya zmarnowana — jest ciężkim grzechem przeciw miłości Ojczyzny. Potrzeba nam ludzi mocnych, karnych i ofiarnych; niech wakacye, w tężyźnie życia obozowego spędzone, dadzą młodzieży hart potrzebny, żeby następny rok szkolny uczynić owocnym, by, opuszczając szkołę, nietylko chcieli, ale i umieli pracować. Nie pisałem tej książki sam; jestem raczej redaktorem, jak autorem; chociaż znaczną część tekstu napisałem nanowo — dużo jednak także czerpałem z rozmaitych źródeł, zwłaszcza z redagowanego w roku zeszłym przez P. L. Czerniewskiego czasopisma „Skaut“; stamtąd zaczerpnąłem też dobrze przemyślane uwagi o hygienie p. Aloizego Pawełka. Korzystałem też z chętnego współpracownictwa przyjaciół. Szczególną wdzięczność winienem p. Jerzemu Wądołkowskiemu za znakomite rysunki do klisz, i za rozdział cały o zajęciach przyrodniczych; rozdział o kuchni i dyecie zawdzięczam praktykowi wypróbowanemu — p. Ignacemu Wądołkowskiemu. Bardzo ciekawy rozdział o rozmaitych przyborach, podnoszących wygody życia na letnisku, zawdzięczam p. Tadeuszowi Kowalskiemu; wreszcie zasłużony wice-prezes Towarzystwa Krajoznawczego, p. Aleksander Janowski, raczył mi udzielić cennych uwag o pracy krajoznawczej na wycieczkach. Wszystkim wymienionym — i niewymienionym pracownikom, którzy dopomogli do powstania tej książki, serdeczne składam na tem miejscu podziękowanie; nie mogę też zamknąć tej przedmowy bez wyrazu szczerej wdzięczności dla zakładu drukarskiego pod firmą „F. Wyszyński i S-ka“, którego uprzejmej gotowości i niezmordowanym staraniom zawdzięczam i pośpiech, z jakim udało się druku dokonać, i wzorowe wykonanie wydawnictwa. Warszawa, w czerwcu roku wojny 1915.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1917 r.: CZUWAJ! Sześć gawęd obozowych o typie skautowym Zasady regulaminu skautowego w życiu domowem: 1. Skaut pragnie, aby jego życie domowe było nacechowane dzielnością, sprężystością i rozumnym ładem. Wiedząc, że najgorszą niewolą jest niewola kaprysu, ujmuje życie swoje domowe w określony regulamin, aby sprężystem i punktualnem wykonaniem pracy obowiązkowej zyskać czas i prawo do pracy nadobowiązkowej i do zabawy. 2. Skaut jest na służbie zawsze — gardzi wolnością swawoli i samowoli, dlatego ogranicza okazywane mu zaufanie chętnem uznaniem władzy rodziców i opiekunów i skrupulatnem poddaniem się ich kontroli i kierownictwu, w których upatruje dla siebie oparcie przeciw własnej słabości i wyraz swojej karności wewnętrznej. 3. Skaut nie chodzi samopas — gdzie tylko może, szuka towarzystwa innych skautów, a w każdem gronie skautowem — szuka zwierzchnika, którego komenda jest mu cennym łącznikiem z całą rodziną skautową i utrzymuje go w nieustannem poczuciu służby. 4. Każdy skaut i każde grono, wspólnie mieszkających skautów (kwatera skautowa), ustala sobie regulaminowo określoną godzinę wstawania, codziennie przez dłuższy okres roku jednakową; określoną godzinę udania się na spoczynek; określoną, zależnie od warunków domowych, godzinę obiadu; do szkoły i ze szkoły udaje się prosto i bez marudzenia, ani straty czasu na uboczne, przypadkowe zajęcia; czas, pozostający do obiadu, w dnie o mniejszej liczbie lekcyi, zużytkowuje na przygotowanie lekcyi; po obiedzie wypoczywa — najlepiej na spacerze — godzinę lub półtorej; zabiera się o określonej godzinie do obowiązkowej pracy i nie zajmuje się niczem innem, dopóki jej nie ukończy. 5. Skaut dba o zdrowie w życiu domowem — dlatego codziennie rano się gimnastykuje, przezwyciężając gnuśność i senność; myje się porządnie; chodzi na spacer; korzysta z okazyi systematycznej gimnastyki; woli raniej wstać, byle nie opóźniać godziny zaśnięcia; odrabia pracę obowiązkową w porę — by mieć niedzielę zupełnie wolną od niej; najchętniej znaczną część dnia niedzielnego spędza za miastem. 6. Skaut, czując się na służbie i kształcąc swą wolę, odmawia sobie przedwczesnej swobody; w niczem nie odstępuje od regulaminu swojego bez pozwolenia rodziców czy opiekunów, względnie komendanta swojej kwatery; opowiada się za każdem wyjściem z domu i zawsze ściśle określa z góry godzinę powrotu, której nigdy nie chybia. Skaut jest punktualny wszędzie i zawsze. 7. Skaut ostrożnie dobiera sobie towarzystwo i jest bardzo wybredny w doborze rozrywek i zabaw. 8. Skaut stara się codziennie być komuś pożytecznym, wstyd mu dnia, w którym tylko sobie służył. 9. Skaut, co wieczór sprawdza pamięcią, czy był w zgodzie ze swoim regulaminem i prowadzi starannie swoją książeczkę szeregowca, w której notuje, co i jak robił i w czem uchybił swoim postanowieniom.