Warszawa, Nicea, Marsylia, okolice Nowogródka, lata 30. XX w. Marysieńka
Podhorecka, młoda mężatka, dostaje anonimowy list informujący, że mąż ją
zdradza i można to potwierdzić pod adresem Kopernika 58 o godzinie 8 wieczór.
Kobieta udaje się pod wskazany adres, ale na miejscu znajduje otwarte drzwi
mieszkania, a w nim... zamordowanego swojego męża Tadeusza. Niebawem przybywa
policja, która oskarża Podhorecką o zabójstwo męża i osadza w areszcie. Jakie
tajemnice naprawdę krył jej zmarły mąż i dlaczego został zamordowany? Czy
Podhoreckiej uda się oczyścić z zarzutów i znaleźć prawdziwego mordercę?
Warszawa, Wilno, Nicea, lata 30. XX w. Jerzy Marlicz, niezbyt przenikliwy
urzędnik banku Kuzunowa zdefraudował pieniądze firmy, żeby wygrać więcej na
wyścigach, ale całą kwotę przegrał. W dzień przed kontrolą stanu kasy spotyka
w kasynie piękną i kuszącą baronową Tamarę, która udziela mu niespodziewanej
pożyczki, licząc że Marlicz odwdzięczy się w najbliższej przyszłości. Niebawem
okazuje się, że Tamara jest narzeczoną jego szefa, Kuzunowa, a Marlicz zostaje
wysłany do Wilna w celu uzyskania niekorzystnych dla niej papierów od jej
byłego męża, niejakiego rotmistrza Drangla. Marlicz zostaje wciągnięty do gry
o majątki bogaczy przez kobietę, która niesie śmierć.
Warszawa, lata 30. XX w. Niejaki Stefan Turski, sekretarz wielkiego i
majętnego barona Trauba, ożenił się z Krystyną Skalską. Żona postawiła jednak
kilka warunków przed ślubem, a od jego momentu znika co noc z domu. Turski
trochę nie bardzo rozumie sytuację. Pewnej nocy śledzi żonę, która udaje się
do pałacu księcia Ostrogskiego. Jednocześnie wiekowy baron Traub szykuje
zasadzkę na żonę Turskiego i chce, żeby została... jego narzeczoną. Jakie
motywy kierują młodą kobietą, która rozgrywa trudną partię? Czy w wyjaśnieniu
tej zawiłej historii pomogą tajemnicze zapiski pewnego zegarmistrza, które
otrzyma w spadku Turski? Kryminały przedwojennej Warszawy, tom 99 Kryminał
salonowy Fragment książki: Dosyć! zawołał oburzony. Z góry się domyślam, co
chcesz mi powiedzieć! Że, o ile się zgodzę na jakieś kombinacje w stosunku do
osoby mego chlebodawcy, których wprost nie śmiem wymienić, obydwaj będziemy
opływali w złoto... i skończymy w kryminale! Ostrzegam, przestań! Znamy się
wprawdzie od dzieci, ale nie widzieliśmy się od szeregu lat i mogę z tobą
postąpić, jak na to zasługujesz! Aha! zasyczał tamten, a na jego nieogolonej i
obrzękłej od pijaństwa twarzy zarysował się zły uśmiech. Skapujesz swemu
baronowi i władzom? Ano, baw się, baw! Tylko... Co, tylko? Kowalec nagle
przystanął i z pasją charknął: Zamiast udawać cnotę chodzącą, pomyślałbyś
lepiej o sobie. Wtedy nie uciekałaby ci żona z domu co noc. Coś powiedział!
Kowalec odskoczył o kilka kroków i z dala bluzgnął jadem, powtarzając
bezczelnie: Nie uciekałaby ci co noc...
Warszawa, lata 30. XX w. Ciąg dalszy Półświatka. Elwira Helmanowa zastawia
sieci na Freda i Lenkę organizując prowokację w swoim salonie mód.
Wstrząśnięta sceną Hanka ucieka od matki i Freda i trafia w ręce stręczycieli
najgorszego sortu. Czy uda się jej wymknąć z praskiej meliny? Jak potoczą się
dalsze losy Lenki, która chce zerwać z Horwitzem? I wreszcie, co dalej z
salonem mód Helwira? Chwilowo Helmanowa jest górą po dokonanej intrydze, ale
ma wielu przeciwników... 94. tom Kryminałów przedwojennej Warszawy Wdomu
schadzek Fragment książki: Zaśmiała się ironicznie. Ty możesz zrobić jak ci
się podoba, ja nigdy się nie cofam! Powiedziałam, że biżuteria starej musi być
moja, to znaczy poprawiła się nasza, i tę biżuterię zdobędę! A ty siedź cicho
i nie wtrącaj się! Ma ona rację, żeś głupi! O, chętnie odegram rolę, jaką mi
przeznacza. Już dzwoń do niej, że się zgadzam... Lecz pożytek nieco większy
wyciągnę... Pięćset złotych dla mnie frajer! Więc ty? Bądź spokojny, otrzymasz
swoje... Grubo więcej niż liczysz... Jeszcześ nie pojął? Najprzód przeniknę,
co właściwie kant Helmanowej znaczy i pewnie mi się to przyda... Ale
najważniejsze: nareszcie znajdę się w jej mieszkaniu! Tyś tam łaził miesiącami
i nic nie wskórałeś, mnie jeden wieczór wystarczy! Teraz o nic się nie pytaj,
bo nie odpowiem!
Warszawa, lata 30. XX w., czasy kryzysu. Lila, żona inżyniera Ordeckiego dość
dziwnie zachowuje się w ostatnich dniach. Często wraca w środku nocy do domu.
Pewnego razu inżynier wracając do domu widzi ją skaczącą z okna na ulicę.
Samobójczyni zostawia mu tajemniczy list, w którym nie zdradza, z jakiego
powodu zdecydowała się na śmierć. Ordecki postanawia odnaleźć jednak moralnych
winowajców śmierci Lilki. Okazuje się, że może być ich sporo. Należeć może do
nich także przełożony Ordeckiego, dyrektor Grąż, który razem z księgowym
Matakiewiczem fałszuje bilanse firmy i oszukuje akcjonariuszy. 83. tom
Kryminałów przedwojennej Warszawy Fragment książki: W tejże chwili zobaczył,
jak owa zawieszona na oknie postać runęła w dół, i posłyszał głuchy odgłos
uderzającego o chodnik ciała. Straszne! jęknął. Może jeszcze żyje? Paru susami
znalazł się na miejscu katastrofy. Wpił się wzrokiem w sztywniejące ciało.
Była to młoda kobieta, spoczywająca obecnie nieruchomo. Choć śmierć nastąpiła
momentalnie, upadek nie zniekształcił rysów jej twarzy. Pochylił się bliżej.
Lilka! ryknął nagle, chwytając się za głowę. Ty, Lilko, odebrałaś sobie życie?
Tak, nie było najlżejszej wątpliwości! Przed nim leżał trup jego żony.
Niezadługo spokojna ulica zaroiła się od tłumu gapiów i przypadkowych
przechodniów. Mdło błyskały latarnie uliczne, oświetlając tę ponurą scenę. A
wśród zgorączkowanego i podnieconego tragicznym wypadkiem tłumu stał Ordecki,
nieprzytomny, i odpychając wszystkich od zwłok żony.
Warszawa, lata 30. XX w. Z więzienia wychodzi Alfred Welski, który odsiadywał
wyrok za malwersacje finansowe. Niebawem spotyka swojego kolegę z celi,
Wawrzona Balasa, który donosi mu o planowanym napadzie na pałacyk przy ul.
Wolskiej. Mniej więcej w tym samym czasie poznaje pannę Mańkę oraz piękną Renę
Drohojowską, której przedstawia się jako poeta Orwid. Niestety, Rena ma być
zaręczona z niejakim Leszczycem, hrabią o dość podejrzanej reputacji. Na
kartach powieści pojawia się również niezawodny detektyw Den. Rycerze mroku to
jedna z tych powieści przedwojennych, która zawiera bardzo dużo slangu
złodziejskiego tych czasów w Warszawie.
Warszawa, lata 30. XX w. Literat Jerzy Korski spotyka na ulicy umierającego
mężczyznę, który mówi mu hasło z prośbą o przekazanie go niejakiej Marii
Czukiewiczowej. Już za chwilę Korski zostaje porwany przez członków
tajemniczej organizacji i poddany torturom. Podaje im mylne hasło i dociera
wreszcie do Czukiewiczowej. Jednak to dopiero początek jego problemów. W
historię z porwaniem nie wierzy jego narzeczona Jadwiga, córka bogatego
przemysłowca Dulemby. Ten z kolei zamierza ożenić się z dużo młodszą od siebie
Martą Dordonową, która czyha na jego majątek. Złoto i krew to połączenie
kryminału salonowego z sensacyjną akcją szpiegowską.
