Robert Byron (1905-1941), absolwent Eton i Merton College w Oksfordzie uchodzi za ojca brytyjskiej literatury podróżniczej. Zginął w wieku niespełna 36 lat płynąc frachtowcem storpedowanym przez niemiecki okręt podwodny. Kochał sztukę, wino, książki i dalekie wędrówki. W pierwszą podróż, po Europie, wybrał się w 1924 roku automobilem – z dwójką przyjaciół, równie młodych i beztroskich jak on. Owocem tej wyprawy jest Europa w zwierciadle. Bez tej książki i tomów następnych – z arcydziełem, jakim jest The Road to Oxiana – nie byłoby prozy Bruce’a Chatwina, Colina Thubrona i innych współczesnych mistrzów gatunku.
Książka ta nakłania do zadawania istotnych pytań, które dopiero po jej
lekturze mogą się narodzić, dlatego każdy humanista, a nie tylko adept
kulturoznawstwa, powinien być zainteresowany uważną lekturą tego tekstu.
Książka ma w tytule określenie podstawy i mówi o fundamentach pojęciowych
semiotyki, ale służyć ma do zbudowania całego gmachu wiedzy o niej, w formie
zachęty dla samodzielnych konstruktorów. Życzyłbym sobie, aby każdy
zaawansowany tekst o przeznaczeniu dydaktycznym mógł otrzymać taką
rekomendację. Z recenzji Adama Skibińskiego Czy jest to propozycja tylko dla
kulturoznawców, jak sugeruje tytuł? Na pewno nie, w tytule powinno być raczej
dla studentów kierunków humanistycznych albo dla humanistów. Pomimo aspiracji
bycia czymś na kształt podręcznika (odwołanie się Autorki do prowadzonych
zajęć ze studentami) dla czytelników wkraczających w świat znaków i ich
zawiłości formalnych, po pracę powinny również sięgnąć osoby, które mają już
pewne podstawy, np. z teorii komunikacji, interpretacji sztuki, literatury,
ale chciałyby poszerzyć/odświeżyć swoją wiedzę o semiotyce lub zyskać nowe
kompetencje. Praca, szczególnie w części prezentującej nurty współczesnej
semiotyki, nie powinna tracić swoich walorów z biegiem czasu. Z recenzji
Tomasza Michaluka Agnieszka Doda-Wyszyńska profesor nadzwyczajny Uniwersytetu
im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, z wykształcenia filozof, od 2000 roku
związana z kulturoznawstwem. Wiele lat pracowała w Zakładzie Semiotyki
Kultury, ostatnio związała się z Pracownią Performatyki Instytutu
Kulturoznawstwa. Zainteresowania: filozofia kultury, semiotyka, film,
filozofia przedstawienia, współczesna mitologia, dydaktyka humanistyki,
kultury wpływów, czyli zagadnienia domagające się odpowiedzi na pytanie o
kształt i funkcjonowanie tego, co Michel Foucault nazywa wiedzą-władzą.
Ostatnie książki: Inwazja ikonoklastów. Filozofia przedstawienia Jacques'a
Rancire'a (2012), Pułapki przedstawienia. Filozofia przez pryzmat praktyk
montażu pojęć (2016), Zarządzanie martwymi. Ironia eschatologii (2019). W
wolnych chwilach zajmuje się wideofilmowaniem i animacją.
