Ta publikacja jest inna niż wcześniejsze moje książki na temat mutyzmu
wybiórczego (MW). Do jej napisania zainspirowała mnie Anna Osinkin, osoba
dorosła, która przez znaczną część swojego życia zmagała się z mutyzmem
wybiórczym. Anna zwróciła się do mnie z prośbą o współpracę i pomoc w wydaniu
jej utworów. Po otrzymaniu wierszy od razu je przeczytałam i zrobiły na mnie
ogromne wrażenie. Wzruszyłam się, miałam łzy w oczach, coś ściskało mnie w
gardle i pomyślałam, że muszę zrobić wszystko, aby ta twórczość ujrzała
światło dzienne. Uzgodniłyśmy, że wspólnie napiszemy i wydamy tę publikację.
Książkę przeznaczono głównie dla rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym, a
także dla ich nauczycieli i specjalistów. W Polsce jest dostępnych niewiele
pozycji, w których czytelnik znajdzie nowoczesne podejście do mutyzmu
wybiórczego (MW). Angielska i amerykańska literatura nie jest dostępna dla
wszystkich, dlatego też wielu rodziców, nauczycieli czy specjalistów wciąż
uważa, że skoro dziecko rozmawia w domu, w szkole na przerwie czy w gabinecie,
to na pewno nie ma żadnego zaburzenia. Dlaczego książka ta jest przeznaczona
dla rodziców? To właśnie oni często zadają sobie pytanie, dlaczego moje
dziecko, które w domu rozmawia i świetnie się bawi, po przekroczeniu progu
przedszkola/szkoły milknie. Na początku trudno im to zaakceptować. Czasem
słyszą uwagi typu: pewnie dziecko nie mówi, bo rodzice mu nie pozwalają,
manipuluje otoczeniem, wybiera sobie osoby do rozmowy, nie lubi tej cioci czy
nauczycielki. Rodzice z takimi komentarzami muszą się zmagać nie tylko w
przedszkolu, szkole, u lekarza, ale i w rodzinie. Niestety, nawet rodzina nie
rozumie problemów dziecka, uważa, że dziecko ma taką fanaberię. Wszyscy muszą
zrozumieć istotę tego zaburzenia, żeby na co dzień nie szkodzić dziecku swoim
zachowaniem, tylko go wspierać i pomagać. Dlaczego książka ta jest
przeznaczona dla nauczycieli i specjalistów? Otóż jako osoby pracujące z
dziećmi i młodzieżą powinni znać niepokojące objawy, które sugerują
nieprawidłowości w rozwoju. Muszą także zwracać uwagę na wszelkie zachowania,
które nie są typowe. Z doświadczenia wiemy, że termin mutyzm wybiórczy jest
czymś nowym nawet dla wielu specjalistów (psychiatrów, psychologów, logopedów,
pedagogów), którzy do tej pory nie spotkali dziecka z taką diagnozą bądź nie
potrafili właściwie sklasyfikować występujących u niego objawów. Diagnozując
dziecko z MW, specjaliści powinni mieć wystarczającą wiedzę na temat istoty
zaburzenia i samego przebiegu terapii. Ponadto niektórzy nauczyciele nie mogą
zrozumieć, dlaczego uczeń na lekcji nie odpowiada na pytania, nie rozmawia z
nauczycielami, z rówieśnikami, a czasem na przerwie buzia mu się nie zamyka.
Twierdzą, że uczeń ten manipuluje otoczeniem i mówi tylko wtedy, kiedy chce
lub gdy ma coś do przekazania, np.: jakby wiedział, to by odpowiedział.
