Arrigo Boito fue un poeta y dramaturgo italiano, conocido hoy en día principalmente por sus libretos, especialmente para las óperas de Giuseppe Verdi. Fue también un destacado representante del movimiento artístico Scapigliatura. Las obras literarias de Boito a menudo exploran complejas emociones humanas y dilemas morales. Su estilo se caracteriza por un lenguaje rico y una aguda perspicacia en la psique humana.
Barcelona. 20 cm. 97 p. Encuadernación en tapa blanda de editorial. Boito, Arrigo 1842-1918. Falstaff. Traducción, Juan Carlos Gentile Vitale. Texto del libreto en italiano y traducción en español. Verdi, Giuseppe. 1813-1901 .. Este libro es de segunda mano y tiene o puede tener marcas y señales de su anterior propietario. 8439513569, 9788439513568
Opera In Four Acts (1920)
Mefistofele explores the timeless tale of Faust, where the devil Mefistofele lures the protagonist into a life of indulgence. The opera, a blend of Italian and German influences, is celebrated for its intricate score and unique libretto. First performed in 1868, it has since become a staple in the operatic repertoire. This 1920 edition is a facsimile reprint of the original, preserving its cultural significance while acknowledging potential imperfections. It reflects a commitment to making classic literature accessible and preserving its legacy.
Verf. u. hrsg. v. Pahlen, Kurt. Mitarb. König, Rosemarie. Mit Abb. u. Notenbeisp. N.-A.
Über Kreta herrscht König Bär – getreu seiner Devise Terroris terror. Der Tyrann bedient sich dabei willfähriger Vollstrecker: des Narren Papiol, der Würgeschlange Ligula und Trols, eines Riesen: »Ei, wie vor dem Wanst / das Henkerbeil tanzt … / Trol, Scharfrichter, Koch, / Schindet Kinderlein, / Kocht dann Nudeln fein …« Re Orso aber, Verkörperung des unendlich Bösen, ist ein von Paranoia Getriebener mit pathologischen Zügen – Panik vor einem Wurm, der über ihn triumphieren könnte, gibt ihm das Morden ein. Der Philosoph Benedetto Croce zeigte sich im Banne von Boitos bizarrer Dichtung: Er entdeckte darin die »ganze theatralische Gesellschaft, Requisiten der Romantik: Zwerge, Mörder, grausame Prinzen, Troubadoure, jüdische Mädchen, Mönche, die Dämonen sind, verzauberte oder gebändigte Tiere, Schlangen, Würmer, Hyänen und Wölfe wie auch Hochzeitsszenen, Gesänge verliebter Poeten unterm Balkon der Schönen, Bankette, Gemetzel, Begräbnisse, Gräber und Gespenster ... Aber das ist nicht nur Parodie, ist ernst. Das Böse als Naturerscheinung, das Böse ausbrechender Vulkane, der Erdbeben, des stürmischen Ozeans und wilder Bestien … Das ist Dichtung, die an Musik grenzt …« Boitos schwarzes Poem entstand 1865 in unverkennbarer Nachfolge Dantes, Shakespeares, Victor Hugos und Edgar Allan Poes, Elemente bei Alfred Jarry, Marinetti oder Buzzati vorwegnehmend. 2012 wurde Marco Stroppas Oper Re Orso nach Boito in Paris uraufgeführt.
W roku 1836 hrabina Józefina Radolińska (córka szambelana królewskiego oraz posła na sejm polski) wyszła za mąż za Silvestra Boita, malarza bez grosza przy duszy, ten zaś opuścił ją po roztrwonieniu majątku wniesionego przez małżonkę. Owocem tego burzliwego i niezbyt udanego związku był Arrigo Boito (1842-1918), który w przyszłości miał oddać niemałe zasługi dla kultury włoskiej zarówno ze względu na rolę, jaką odegrał w mediolańskiej formacji literackiej Scapigliatura jak i poprzez działalność w dziedzinie muzyki operowej i symfonicznej. Mówiąc o życiu Arriga Boita, naznaczonym wieloma sukcesami i związanym przede wszystkim z włoskim kontekstem kulturowym (głównie mediolańskim), nie można pominąć jego relacji z polską kulturą; nie jest to bowiem drugorzędny aspekt jego biografii, a znaczący fakt, który już kilkakrotnie wzbudzał zainteresowanie jego krytyków. Boito odwiedził ojczyznę swojej matki trzykrotnie: w 1862, 1865 i 1867 roku i przez całe życie utrzymywał stałą korespondencję z różnymi członkami swojej polskiej rodziny. Co ważne, zainteresowanie Boita Polską nie ograniczało się do tych kontaktów, ale odznaczało się szczerym przywiązaniem do Polski i polskiej sprawy, które znalazło swój wyraz w twórczości literacko-muzycznej w okresie jego młodości. Ważną rolę odegrała w tym kontekście twórczość Adama Mickiewicza. Dario Prola