Paul Veyne es un historiador francés y un eminente especialista en la Antigua Roma. Sus numerosas publicaciones, que abordan la sociología romana y los mitos griegos, están escritas con una pluma ágil y gozosa, lo que le ha dado a conocer al gran público. El trabajo de Veyne es celebrado por su estilo cautivador y sus profundas perspectivas analíticas sobre el mundo antiguo, haciendo accesibles temas históricos complejos para una audiencia general.
Michel Foucault y Paul Veyne. El filósofo y el historiador. Dos grandes figuras del mundo de las ideas. Dos“extemporáneos”que durante mucho tiempo compartieron camino y batallas. Paul Veyne traza en este libro el retrato atípico de su amigo y vuelve a lanzar el debate sobre sus convicciones. Por eso el libro arranca con esta afirmación: «No, Foucault no era lo que se cree, no era de derechas ni de izquierdas, no invocaba ni la Revolución ni el orden establecido. Pero precisamente porque no invocaba el orden establecido, la derecha lo insultaba mientras que la izquierda creyó que bastaba con que no invocara el orden establecido para considerarlo de izquierdas.»
"Seneca's philosophical writings remain our core source for Stoic thought, and their influence, always immense, continues to be felt. Veyne's authoritative exposition of Stoicism, and the interconnections between Seneca's life and thought, make this book ideal reading for anyone interested in Roman history and philosophy. This compact and compelling book is an introduction to the life and philosophy of one of the ancient world's greatest thinkers by one of the great historians of our own time."--Jacket.
Paul Veyne offers a fresh perspective on Michel Foucault, emphasizing his complexity beyond typical categorization. Veyne argues that Foucault was neither left nor right, but a sceptical, empiricist thinker focused on 'truth games.' This book clarifies Foucault's core ideas and addresses common misconceptions about his legacy.
Jak a proč se římská říše ve čtvrtém století našeho letopočtu, tedy v době, kdy bylo její obyvatelstvo z devadesáti pěti procent pohanské a kdy byli křesťané většinovou společností vnímáni jako „nenormální“ lidé, christianizovala? Co přimělo římského císaře Konstantina Velikého, aby se jedné říjnové noci roku 312 rozhodl konvertovat ke křesťanství? Učinil tak na základě politického kalkulu, nebo z upřímného přesvědčení? Co tato událost pro další vývoj západního světa znamenala? Čím se nové náboženství od tradičního pohanství odlišovalo? A především: Lze oprávněně tvrdit, že Evropa má „křesťanské kořeny“, anebo je takové tvrzení pouhé klišé, které se při bližším zkoumání ukáže jako prázdná fráze? A jsme stále ještě křesťané, a pokud ano, v jakém smyslu? To jsou otázky, kterými se ve své rozsahem nevelké, leč myšlenkově hutné a intelektuálně podnětné knížce s názvem Jak se náš svět stal křesťanským zabývá jeden z největších znalců antického Řecka a Říma, renomovaný francouzský historik Paul Veyne. Jeho odpovědi, podložené desítky let systematického bádání a reflexe, mnohé překvapí… Kniha Jak se náš svět stal křesťanským (2007) získala Gobertovu cenu (Grand prix Gobert), již každoročně udílí Francouzská akademie, jakož i ocenění Senátu (Prix du Sénat du livre dhistoire). Časopisy LIRE a Le Point ji zařadily mezi dvacítku nejlepších knih roku 2007.
Dlaczego grupa terrorystów splądrowała bezbronne zabytki z odległej
przeszłości? Dlaczego zniszczyła miejsce wpisane przez UNESCO na listę
światowego dziedzictwa? Skąd tak wielka masakra, skąd męczarnie, tortury i
dekapitacja? Uważałem, że moim obowiązkiem, obowiązkiem emerytowanego już
profesora, ale i czysto ludzkim odruchem, będzie wyrażenie zdumienia z powodu
tego niezrozumiałego szaleństwa. Z tych samych zresztą przyczyn chciałem
naszkicować portret Palmyry pełnej splendoru, takiej, o której odtąd będzie
można przeczytać jedynie w książkach. Ze Wstępu Autora To opowieść o mieście,
które powstało i rozwinęło się w szczególnym dialogu koczowników, ludzi
pustyni, z osiadłymi rolnikami uprawiającymi ziemię; to też opowieść o
fascynacji kulturą grecko-rzymską i zdolności tych ludzi do twórczej adaptacji
wzorców kulturowych. To świetna opowieść o zmieniającym się i różnorodnym
świecie, który musi i chce się ze sobą dogadywać. To opowieść o świecie na
jakiś sposób globalnym, jeśli uświadomimy sobie, że Palmyreńczycy handlowali
luksusowymi towarami pomiędzy Chinami i Indiami a basenem Morza Śródziemnego i
generalnie światem rzymskim. To książka godna zaufania i niezmiernie aktualna,
przedstawiająca wizję minionego świata, którego echa pobrzmiewają nadal w
otaczającym nas świecie, a problemy nurtujące ówczesnych mieszkańców Palmyry
rezonują w naszych myślach kim jestem, skąd pochodzę, jak osiągnę szczęście i
satysfakcję, kto jest moim bliskim i jak mam się odnosić do obcych. Dr hab.
Tomasz Waliszewski, prof. UW
Was um Himmels Willen ist bloß passiert - fragt man sich, wenn man mit wachen Augen durch römische Antikenmuseen läuft. Wieso verschwindet plötzlich und auf nimmerwiedersehen in spätrömischer Zeit der schöne Naturalismus, der aus Kaisern, Konsuln, deren Frauen und Kindern Menschen wie du und ich machte, nur ein wenig bigger than life, fast wie im Fernsehen? Was war nur der Grund für die Invasion des Vergröberten, des Karikaturhaften, des Abstrahierten, des Grotesken, des Simplifizierten überall in der spätantiken Kunst? Die Barbaren? Das Christentum? Nichts davon, sagt der große französische Althistoriker Paul Veyne, kein äußerer Grund, vielmehr eine der Kunst innewohnende Notwendigkeit ließ den Stil vom Hellenismus ins Mittelalter stürzen. Eine feinfühlige, genaue und gerechte Neuinterpretation der „Mutter aller Dekadenzepochen“.
Paul Veyne untersucht im vorliegenden Buch die Art und Weise, in der die Griechen an ihre Mythen glaubten. Dabei unterscheidet er verschiedene Modalitäten des Glaubens: den Glauben aufgrund von Äußerungen, aufgrund von Erfahrung usw., und gelangt zur Wahrheitsfrage.
