Das Glück liegt in den kleinen Dingen des Lebens! Mélie, 72 Jahre alt, erwartet ihre Enkelin in den Sommerferien – und eine Diagnose, die vielleicht alles verändern wird. Doch sind es nicht die kleinen Dinge, die uns glücklich machen? Also beschließt Mélie, der kleinen Clara einen unvergesslichen Sommer zu bescheren: im Regen Chansons singen, Wildkräuter am Straßenrand probieren, mit dem alten Marcel kaputte Dinge reparieren. Die großen Wünsche des Lebens? Die gehen manchmal seltsame Wege und überraschen uns. Und so findet Mélie endlich ihre große Liebe. Gemeinsam sind sie 150 Jahre alt – doch wenn man sich liebt, ist das völlig unwichtig. Drei Frauen, ihre Wünsche und ein unvergesslicher Sommer.
Barbara Constantine Libros







Tom, kleine Tom
- 239 páginas
- 9 horas de lectura
Tom is elf jaar oud en woont met zijn moeder Joss in een stacaravan. Joss was zelf dertien toen ze Tom kreeg, en nu hij wat ouder is brengt ze de weekenden het liefst met haar vriendinnen door, om te drinken, te dansen en verliefd te worden. Daardoor is Tom vaak alleen en moet hij alles zelf doen. Af en toe steelt hij iets uit de tuinen van de buren; nooit veel, alleen precies genoeg om iets meer te eten te hebben. Op een dag struikelt hij tijdens een strooptocht bijna over Madeleine. Ze is drieënnegentig jaar en niet meer zo goed ter been. Terwijl ze in haar tuin werkte is ze gevallen en ze kan niet meer overeind komen. Tom helpt haar en dat is het begin van een prachtige vriendschap tussen twee eenzame mensen die ondanks het leeftijdsverschil veel gemeen blijken te hebben.
Ferdinand mieszka sam w gospodarstwie. I wcale nie jest z tego powodu szczęśliwy. Pewnego dnia zachodzi do Marceline, swojej sąsiadki, i zauważa, że niewiele brakuje, aby dach jej domu runął. Wnukowie podpowiadają mu, by zaprosił Marceline do siebie. Ale czy to wypada...? Jednak decyduje się w końcu ją zaprosić. Stopniowo jego dom się zapełnia, ożywa - do Ferdinanda wprowadza się owdowiały przyjaciel z dzieciństwa, dwie przerażone staruszki, lekko zwariowani studenci. I jeszcze Paulette... �
Stile Libero Big: E poi, Paulette...
- 232 páginas
- 9 horas de lectura
Ferdinand vive tutto solo nella sua grande fattoria in campagna. Figli e nipoti hanno tanti di quegli impegni, e a lui restano il gatto, un bicchierino ogni tanto, e un sacco di tempo libero. Un giorno, facendo visita alla vicina, Ferdinand scopre che un nubifragio le ha devastato il tetto. Non ci dorme tutta la notte. Ma il mattino successivo si fa coraggio e invita Marceline a trasferirsi da lui. Lei e tutti i suoi animali, ben inteso: il cane, un vecchio gatto, e l'asino Cornélius. Lo spazio proprio non manca. A poco a poco la fattoria si riempie di fermento, agitazione, nuova vita. Perché dopo Marceline arrivano anche un amico di Ferdinand rimasto vedovo di recente, due vecchine un po' smemorate, uno studente che rimette in sesto l'orto, e alla fine anche Paulette... Un'incantevole commedia di sentimenti e belle emozioni. Un romanzo lieve ma capace di far riflettere su il significato dell'amicizia e il dialogo tra le generazioni. Un successo sorprendente in Francia, per un libro che ha intenerito e fatto sorridere tantissimi lettori.
Allumer le chat
- 240 páginas
- 9 horas de lectura
" Il se plante devant la porte ouverte, jambes écartées, poings sur les hanches. Il hume l'air. La nuit s'annonce douce et tranquille. Mais d'un coup, ses sourcils se froncent, une ombre passe, et sans se retourner... - Passe-moi le fusil, j'vais allumer le chat ! Il n'a pas bu pourtant, juste quelques verres de rouge au dîner, autant dire rien. - Et pourquoi tu veux l'allumer, dis ? - Quand il me regarde, j'ai l'impression qu'il se fout de ma gueule. Alors, là, j'en ai marre... Je vais lui régler son compte à ce salopard ! " Le premier roman de Barbara Constantine, tendre mais pas gentillet, ironique mais bienveillant, irrésistible et réjouissant. Un éclat de rire, un pied de nez sautillant au nombrilisme et aux gravités de l'existence. Clara Dupont-Monod, Marianne. Un art spectaculaire pour enchanter le quotidien. Astrid de Larminat, Le Figaro. Des pages revigorantes, un délicieux délire. Hubert Prolongueau, Le Journal du dimanche.
En quatre romans et à peine sept ans, Barbara Constantine est devenue un véritable phénomène de librairie. Son univers humaniste et bucolique, au style inimitable, s'est imposé naturellement et ses milliers de lecteurs ne s'y sont pas trompés. Le fil rouge de l'ouvre romanesque de Barbara, c'est bien la tendresse pétrie d'optimisme, qui fait se croiser et se répondre petits et grands, de 0 à 95 ans. Il nous a alors semblé évident d'offrir à tous ses personnages un espace pour les rassembler. Les voici donc réunis dans ce panthéon champêtre, augmenté d'une nouvelle inédite, My beautiful week-end, où on retrouve avec délice la plume de Barbara.
À Mélie, sans mélo
- 256 páginas
- 9 horas de lectura
Mélie, 72 ans, vit seule à la campagne. Sa petite-fille, Clara, vient pour la première fois passer chez elle toutes les vacances d'été. La veille de son arrivée, Mélie apprend qu'elle a un problème de santé. Elle verra ça plus tard, La priorité, c'est sa Clarinette chérie. Mélie, le mélo, c'est pas son truc. Elle va passer l'été (le dernier ?) à fabriquer des souvenirs à Clara.
