Pauls Bankovskis Libros

Tento retrospektivní pohled na éru socialismu v Lotyšské SSR je považován za jeden z nejvýraznějších lotyšských románů posledních let. Bankovskis v něm odhaluje, jaký byl svět za železnou oponou v letech 1978-1989: zmatek plný fám, bolesti, úzkosti a nesmyslnosti. Setkáváme se tu s věčně opilým básníkem Harijsem Miķelsonsem, který se s úmyslem vylepšit svůj kádrový profil stane konfidentem sovětské tajné policie, s vysloužilým generálem, jenž z neznámých důvodů spáchá sebevraždu a svůj dům odkáže právě Miķelsonovi, s nadějnou plavkyní Evou Kallasovou, prožívající nenaplněný románek se západoněmeckým špiónem Jorenem, který nemá ponětí o tom, pro koho pracuje a jaký užitek vlastně jeho špionáž má. Je tu také brutální násilník Zmiják se svými kumpány, Jozefs, čerstvě odvedený do armády, a nekonečná řada dalších postav. V lotyšské zkušenosti s tím, jak se žilo "za totáče", se možná pozná i leckterý český čtenář.

Rok 1992 w Chochmie, nadmorskim kurorcie na zachodzie Łotwy. Na placu Akacjowym zbierają się wszyscy mieszkańcy, by obejrzeć, jak z piedestału jest strącany pomnik Lenina. Tak zaczyna się opowieść o fikcyjnym miasteczku snuta ustami jej mieszkańców. Chochmy nie ma na mapie, a jednocześnie jest wszędzie tam, gdzie postkomunistyczna historia odcisnęła swoje piętno. Tutaj może zdarzyć się nawet najbardziej absurdalna rzecz, a przy tym wszystko jest prawdziwe i można by o tym przeczytać w codziennej prasie. Zebrane w tej książce historie to osobne opowiadania, jednak razem tworzą one zaskakującą powieść.