Compra 10 libros por 10 € aquí!
Bookbot

José Cardoso Pires

    2 de octubre de 1925 – 26 de octubre de 1998

    José Cardoso Pires se apartó de las matemáticas superiores para dedicarse a la marina mercante, convirtiéndose en un célebre autor portugués. Sus obras son conocidas por su vívida narración y sus agudas observaciones de la sociedad portuguesa, a menudo impregnadas de sátira y crítica. Pires capta magistralmente las complejidades de la naturaleza humana y las dinámicas sociales a través de un lenguaje rico y narrativas cautivadoras. Su legado literario reside en su profunda comprensión de la psique portuguesa y en su estilo distintivo, que fusiona tradición con modernidad.

    José Cardoso Pires
    Lissabonner Logbuch
    Ballade vom Hundestrand
    Balada da Praia dos Cães
    De profundis, valsa lenta
    Lisabon: palubný denník
    El delfín
    • El delfín

      • 224 páginas
      • 8 horas de lectura

      "El delfín" de José Cardoso Pires explora un crimen pasional como punto de partida para cuestionar la realidad y la muerte. A través de una investigación intelectual, el narrador reflexiona sobre el tiempo y la memoria, centrándose en el personaje de Gafeira y la ominosa presencia de una laguna que lo envuelve.

      El delfín
    • Lisabon: palubný denník

      • 96 páginas
      • 4 horas de lectura

      Spomienky, postrehy alebo poetický sprievodca Lisabonom významného portugalského publicistu a spisovateľa. Kniha o Lisabone od spisovateľa, ktorý sa vždy pokladal za jeho komplica, hoci z neho musel niekoľkokrát nedobrovoľne odísť, no stále sa tam vracal. Autor napísal knihu na objednávku organizátorov Lisabon - európske hlavné mesto kultúry 1994, čo sa v prípade spisovateľa neustále prenasledovaného štátnou políciou a cenzúrou javilo prekvapujúce. Nezávislosť, s akou vykreslil portugalskú metropolu, však bola najlepšou odpoveďou. Ako kapitán a nadčasový sprievodca nás vedie starým aj novým svetom mesta - pozemským, podzemným aj mystickým

      Lisabon: palubný denník
    • "Devo dizer-lhe que é escassa a produção literária sobre a doença vascular cerebral. A razão é simples: é que ela seca fonte de onde brota o pensamento, ou perturba o rio por onde ele se escoa, e assim é difícil, se não impossível, explicar aos outros como se dissolve a memória, se suspende a fala, se embota a sensibilidade, se contém o gesto. . E, muitas vezes, a agressão, como aquela que o assaltou, deixa cicatriz definitiva, que impede o retorno ao mundo dos realmente vivos. É por isso que o seu testemunho é singular, como é única a linguagem que usa para o transmitir."Do prefácio do Professor João Lobo Antunes

      De profundis, valsa lenta
    • «Na Balada da Praia dos Cães, oferece-nos uma obra-prima mas, como nos seus restantes livros, torna-se necessário um paladar exigente a fim de compreender isso. Para falar do romance precisava de muita conversa, e prefiro que seja o leitor a entendê-lo e a dar-se conta, por si, das subtilezas, alçapões e achados desta prosa com vários níveis de leitura e compreensão. Como tudo o que José Cardoso Pires nos deixou. Por favor, leiam-no: é uma imensa prenda que darão a vós mesmos.» Do Prefácio de António Lobo Antunes

      Balada da Praia dos Cães
    • 1960 wird an einem Strand in der Nähe von Lissabon eine übel zugerichtete Leiche entdeckt. Handelt es sich um einen politischen Mord? Hat die Geheimpolizei Pide ihre Finger im Spiel? Dunkle Machenschaften werden nicht ausgeschlossen. Zeitungsberichte und Zeugenaussagen verdichten sich vor den Augen des Lesers immer mehr zum Bild einer Gesellschaft, die von Angst und Gewalt regiert wird. Der Roman gilt in Portugal als »der« Schlüsselroman über die faschistische Diktatur.

      Ballade vom Hundestrand
    • Lissabonner Logbuch

      • 79 páginas
      • 3 horas de lectura

      Lissabon mit den Augen dieses großen portugiesischen Dichters betrachtet. Die »Weiße Stadt« begegnet uns als ein Ort der Dichter, ein Reich der Katzen und ein Paradies für Trinker und Bars. Er führt den Blick des Lesers hin zu den kunstvollen Pflastern und Fliesen überall in der Stadt - zu den Standbildern von falschen Königen, echten Dichtern und atheistischen Heiligen. Ist am Ende Lissabon nur ein wunderbarer Trompe-l'oeil, eine wunderschöne Täuschung?

      Lissabonner Logbuch