I wojna polska 1806–1807. Tom 2. Od leży zimowych w Prusach Wschodnich do Tylży

Hureau de S�narmont uznał, że nadeszła stosowna chwila dla niego i włączył się do boju z 36 działami I korpusu. Sformował je w dwie baterie po 15 dział i 6-działową rezerwę pod osłoną 1. batalionu 9. pułku piechoty i dywizji dragon�w Lahoussaye`a (4 pułki). Wprowadził całość do bezpośredniej walki, zmuszając najpierw do milczenia rosyjskie działa ustawione na przeciwnym brzegu Łyny. Zajechał następnie na 600 m od pozycji przeciwnika, bijąc w ścieśnione masy i odpłacając za straty VI korpusu. Napoleon, obawiając się, że Hureau de S�narmont nierozważnie narazi baterię na zniszczenie, posłał do niego gen. Moutona, ale ten otrzymał kr�tką odpowiedź: Pozw�l tylko mi i moim kanonierom działać, odpowiadam za wszystko. Gdy ten wr�cił z taką odpowiedzią cesarz rzekł: Artylerzyści to ludzie uparci, zostawmy ich w spokoju.Marion zanotował: Za przyzwoleniem Victora, ale wbrew protestom generał�w dywizji, zebrał on (S�narmont ? przyp. TR) całą artylerię złożoną z 36 dział pod swoim dow�dztwem i ruszył galopem na drugą stronę mamelonu, kt�ry osłaniał trzy dywizje 1 korpusu. Artylerię ustawił w baterię o 400 metr�w od wroga; po pięciu czy sześciu salwach podprowadził ją na 200 metr�w i rozpoczął straszliwy ogień.