Zapomniane polskie uzdrowiska

W połowie XIX wieku nastąpił rozkwit polskiej kultury uzdrowiskowej. Na ziemiach polskich obok kilku znanych już i szybko rozwijających się kurort�w pojawiło się wiele miejscowości, w kt�rych ?odkryto? źr�dła mineralne. Były to miejscowe słodkie wody czy też żętyca i kumys wykorzystywane w procesie leczenia pacjent�w cierpiących na r�żne schorzenia. Przez lata prywatni właściciele lub przedstawiciele władz centralnych i lokalnych (gł�wnie Galicja) intensywnie starali się rozwijać miejscowości lecznicze i uzdrowiskowe, by przyciągnąć do nich jak najwięcej kuracjuszy. Niestety, z biegiem lat nie zawsze udawało się realizować takie zamierzenia i utrzymać status uzdrowiska (zdrojowiska). Niekt�re z nich upadały. Przyczyny kryzysu albo upadku bywały r�żnorodne: konkurencja nie tylko ze strony zagranicznych bad�w, ale także szybko rozwijających się pobliskich polskich kurort�w; poszukiwania i eksploatacja ropy naftowej zanieczyszczające źr�dła mineralne; niedostatek kapitału i nieodpowiednie zarządzanie; brak dobrej reklamy i rekomendacji znanych i cenionych lekarzy balneolog�w; zniszczenia infrastruktury podczas powstań narodowych i kolejnych wojen światowych. Kto dzisiaj pamięta o takich uzdrowiskach, jak: Goździk�w, Sławinek, Nowe Miasto, Czerniewice, Latoszyn, Kulaszne i kilkanaście innych. W czasach świetności były one odwiedzane przez wielu kuracjuszy, bywali w nich znani ludzie, kwitła kultura uzdrowiskowa. Właśnie wydobyciu z niepamięci dawnych uzdrowisk została poświęcona monografia autorstwa Jarosława Kity. Książkę Zapomniane polskie uzdrowiska bogato ilustruje niepublikowany dotychczas materiał ikonograficzny.