Dni i noce

'To poezja, kt�ra czerpie ze wspomnień, z przeszłości, zamienia ją w czas teraźniejszy: 'zdania, wyrazy, co mają/ wciąż wyrażać trwanie'. Ta poezja w bardzo piękny spos�b staje się nicią, kt�ra łączy bohatera z bliskimi, rodziną, przyjaci�łmi. R�wnież ze zmarłymi, a wśr�d nich - z ulubionym psem. W wierszu 'Skwery, parki, ulice' pojawia się też matka, jej postać, wyjęta z przeszłości, miga bohaterowi gdzieś na Manhattanie. Prowadzi z nią wyimaginowany dialog: 'Kiedyś pamiętałem twoje wyrazy twarzy/ Dziś jestem bardziej zajęty'. W czasie tego spotkania wypowiada to, czego często nie udaje się nam powiedzieć rodzicom, zanim odejdą. W poezji Sommera wszystko jest dobrze wyważone: prostota wyrazu okazuje się skomplikowaną konstrukcją, zamiast prywatnych meandr�w mamy opowieść o bliskości, o tym, co najważniejsze. Te wiersze, skupione na drobnych obrazach, czynnościach, rozmowach, unikają jakiegokolwiek fałszywego tonu. Są za to precyzyjne, co do sekundy i co do słowa.'