Ostatni rosjanin. Historia pijanego narodu

Más información sobre el libro

Związek Radziecki, podobnie jak przedtem carat, borykał się z trudnościami gospodarczymi, a sprzedaż alkoholu była wspaniałym sposobem na pozyskanie pieniędzy od obywateli. W 1925 roku państwo miało już oficjalnie monopol na jego produkcję, a w 1940 sklepów monopolowych było więcej niż warzywno- owocowych i mięsnych razem wziętych. () W 1985 roku poniesione przez państwo koszty spowodowane pijaństwem obywateli oszacowano na 160 bilionów rubli, zatem cztery razy więcej niż zyski pochodzące ze sprzedaży alkoholu, i dopiero wtedy władza dostrzegła, że nie jest dobrze. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, co się stało z wielką Rosją, że jej obywatele zapijają się na śmierć i umierają na potęgę, a wykorzystuje do tego żywot niezwykłego popa. Podążając śladami ojca Dmitrija, odtwarza świat, jakiego on doświadczał: klęskę głodu, okupację, wojnę, groźny bezkres Gułagu, upadek komunizmu i lekkomyślne szastanie dobrami, jakie nastąpiło potem. Pamiętniki i kazania ojca Dmitrija dają wgląd w życie toczące się w totalitarnym państwie, odsłaniają głęboką duchową chorobę zrodzoną z komunistycznego eksperymentu, jakiemu poddano ten kraj.