César Aira es un autor argentino célebre por su estética vanguardista, caracterizada por una "fuga hacia adelante" que improvisa rutas de escape de las restricciones narrativas. Su prolífica producción explora constantemente un continuo de movimiento hacia adelante, mezclando a menudo la cultura popular y los géneros "subliterarios". Aira desafía frecuentemente los finales convencionales, dejando sus ficciones abiertas y ricas en experimentación de género. Su obra navega por el surrealismo, la fantasía, escenarios históricos argentinos y examina de forma lúdica los estereotipos exóticos, todo ello empleando una forma única de autocrítica y parodia.
César Aira presenta una fábula que explora los deseos y las ironías del destino en un contexto totalitario. Hans Chans, un mago argentino que oculta su verdadero talento, asiste a una convención en Panamá, decidido a revelar su habilidad. Su magia cambiará radicalmente su vida y la de quienes lo rodean.
The narrative explores a humorous and quirky obsession with collecting Artforum magazine, showcasing the protagonist's frantic search through shops and bookstores. His journey is filled with anxieties over availability and subscription woes, leading to comical encounters, like hounding the mailman and salvaging damaged magazines. Interspersed within the collection of stories is a whimsical chapter about the mystery of broken clothespins, adding to the book's charm and eccentricity. Overall, it captures the essence of passionate obsession in a lighthearted manner.
Aira is one of the most provocative and idiosyncratic novelists working in Spanish today and should not be missed The New York Times
A divorce leads a man to Buenos Aires. In a trendy cafe he witnesses a minor accident involving Enrique, the owner of his guest house; this accident reunites Enrique with a childhood friend, with whom he had miraculously escaped from a raging fire in a miniature replica of a boarding school. So starts a true master-yarn from Booker finalist Aira.
A writer is offered a devil's bargain: will he give up reading books in exchange for total world domination?
Der Augsburger Maler Johann Moritz Rugendas erreicht 1837 zusammen mit dem Maler Robert Krause Lateinamerika. Als Landschafts- und Naturmaler soll er die Forschungen des Entdeckers durch Illustrationen unterstützen. Auf dem Weg von Chile nach Buenos Aires passieren sie einen unheimlich anmutenden Landstrich, bald zieht ein nachtschwarzes Gewitter auf und entlädt sich über ihnen. Rugendas wird vom Blitz getroffen. Er überlebt, doch er verfängt sich im Steigbügel und das erschreckte Pferd bricht aus und schleift ihn mit sich. Auch diese Tortur überlebt er, aber sein Gesicht wird aufs Fürchterlichste entstellt. Von nun an im Morphiumrausch, um die Schmerzen zu ertragen, malt er Bilder von atemberaubender Wucht. Auf seiner Jagd nach immer spektakuläreren Motiven wagt er sich eines Tages ins Zentrum eines echten Indianer überfalls, doch diesmal scheint seine Obsession zu weit zu gehen.
Ist das Lachen nicht bloßer Reflex, gedankenloses Schafsblöken, das der komplexen Tragikomik des Lebens nicht gerecht wird? Ein sinnentleerter Epilog, der auf eine gute Geschichte folgt? Aira eröffnet in dieser überraschend intimen Erzählung, die mal Autofiktion, mal wilde Fabel ist, einen Raum zwischen Witz und Gelächter, jenen Spalt, der oft zwischen dem eigenen Bewusstsein und der Gegenwart des Moments klafft: Darin finden wir Träume, Erinnerungen, einen Ozean der Wehmut - und schließlich auch das Lachen. Eigensinnig und doppelbödig zeigt sich der argentinische Ausnahmeautor hier in seiner ganzen weltliterarischen Größe.
César Aira, argentyński prozaik uznawany za współczesnego klasyka, specjalizuje się w krótkich, intensywnych powieściach pisanych pod prąd narracyjnych trendów. On sam swoje dzieła nazwał kiedyś „zabawkami dla dorosłych” – to fabuły z iskrą szaleństwa, eksperymentalne i zaskakujące. Zebrane w tomie teksty ukazują typowe cechy pisarstwa Airy.Powieść Próba (1992) przedstawia pełne napięcia spotkanie dwóch dziewczyn-punków z rówieśniczką i szybko okazuje się wybuchową historią o buncie i miłości. Płacz (1992) może przywodzić na myśl Borgesowskie fabuły o iluzoryczności świata, tyle że w zupełnie innej – dadaistycznej czy surrealistycznej – wersji. Utwór Jak zostałam zakonnicą (1993) wstrząsnął literaturą hispanoamerykańską: opowiada o dzieciństwie pełnym osobliwych zdarzeń, które rzucają długi cień na życie niewinnego człowieka.Trzy opowieści są pierwszą prezentacją twórczości Airy w naszym kraju, ale jej ton może się wydać polskim czytelnikom znajomy. Jako miłośnik i znawca tradycji awangardowej w literaturze i jako Argentyńczyk, autor nie mógł przecież przeoczyć dzieł Witolda Gombrowicza.César Aira od lat wymieniany jest wśród kandydatów do literackiej Nagrody Nobla.
Ein Transport zieht von Buenos Aires Richtung Süden. Unter den Gefangenen, die von den spanischen Siedlern in die Provinz gekarrt werden, befindet sich auch Ema, eine junge Mestizin. Nach wochenlanger Fahrt durch Staub und Morast der endlosen Pampa erreicht der Treck das Fort Pringles, den letzten Außenposten der Kolonie. Bei einem der Überfälle, die regelmäßig auf das Fort verübt und bei denen Vorräte geraubt und Frauen verschleppt werden, gerät auch Ema in die Fänge der Indianer.