Zbiór reportaży, esejów i rozmów na temat samotności w wydaniu szwedzkim skłania do refleksji nad tym, czym jest samotność, co nas w niej przeraża i cieszy, oraz dlaczego jej pragniemy lub się jej boimy. Tubylewicz i jej bohaterowie przedstawiają subiektywne głosy i perspektywy, ukazując uniwersalność tematu oraz różnice kulturowe. Autorka traktuje Szwecję jako lustro, w którym odbija się Polska i ona sama, badając, czy rzeczywiście jest to raj dla samotników. Opisuje życie szwedzkich singli, rodzin oraz indywidualizm, a także duchowość, która najlepiej realizuje się w samotności w naturze. Wspólnie z rozmówcami odkrywa, że introwertycy łatwiej odnajdują życiowe spełnienie. Zastanawia się, czym jest samotność publicystki w spolaryzowanej rzeczywistości oraz dlaczego tolerancja nie chroni anorektyczek przed samotnością w tłumie. W książce pojawia się również samotność Pippi Långstrump i noblisty, który stracił słowa. Autorka dzieli się różnorodnymi spojrzeniami na temat samotności oraz swoimi podróżami w poszukiwaniu krajobrazów samotności, które ilustrują nastrojowe zdjęcia jej syna, Daniela Tubylewicza, z malowniczych miejsc, takich jak Fårö, Gotlandia, Österlen i Bohuslän.
