Krzysztof Siwczyk Libros

Výbor básní sestavený samotným autorem a přeložený polonistou Janem Faberem představuje poezii nelehkou, básně, které neškemrají o pozornost snadnou přístupností. Jak píše autor doslovu, básník Petr Hruška, významy se často pomalu rozvíjejí v soustředných metaforických kruzích nebo v nějakých kaskádovitě se stupňujících epizodách, protože bez takového složitého vývoje by nezazněly všechny paradoxy, ozvěny, absurdity a grotesknosti, které báseň potřebuje. Takový text pak může vzdorovat lákavě falešné představě, že žijeme ve světě, jenž lze vyložit nějakou jednoduchou interpretací, vizí, ideou či dokonce pointou. Čteme dlouhé, otáčivé, vzestupně sestupné veršové věty, plné větvení, záhybů a sbíhání, v nichž jako by význam nebyl ničím statickým, ale spíše jakousi elektřinou proudící verši a nabíjející je.

Między esejem a poezją leży słabo znany ląd, na którym Krzysztof Siwczyk wyznaczył brawurowo swoje on the road. Życie codzienne od Polski późnogierkowskiej po Polskę dzisiejszą (historia opowiedziana przez przedmioty i zmieniające się pejzaże miasta) i życie niecodzienne tych, którzy muzyką i słowem (wyobraźnia językowa nie ma tu granic) próbowali wydrzeć z tego kiepawego świata choć kawałek siebie i uchronić się przed szarym znicestwieniem. Czytajcie, gitarzyści i szarpidruty, poeci i wierszokleci, palacze traw i palacze w kotłach, pacykarze i malarze nieba, postpunkowcy i posthippisi, urzędnicy i nierządnicy, to o was ta książka. Marek Bieńczyk

Krzysztof Siwczyk, o którym prof. Piotr Śliwiński pisał, że „Głośny start potrafił przekształcić w systematycznie i poważnie uprawianą sztukę” konsekwentnie przesuwa horyzont swojej poezji, bada możliwości i pojemność polszczyzny, a nowy tom wierszy jest tego widomym dowodem. I choć w coraz większym stopniu poeta jest zainteresowany kwestiami lingwistycznymi, nie rezygnuje jednak z zapisu doświadczenia egzystencjalnego, kreując obraz człowieka zanurzonego w świecie, we wspólnej codzienności.KodyZawezwani, dostarczeni pod bramę, zastaniprzez świt w odbiciu akustycznej kurtyny,sprawdzamy kody, przykładamy pod czytnik tożsamości,to my, ale nie da się potwierdzić, nie wrócimy na słowo,zostaniemy leżeć, zaśniemy w obcych piszczelach,w nowych krzesłach jak zwęglona armada, flotapowietrzna wchodząca w atmosferę, w ogniupytań cicha czyha noc, która nie następuje po dniu,w wieczystym hangarze trwa transfer, dorzuca do piecabrakujące rasy szybka taśma, zaczynają się schody,ruchome stopnie, historie jakich nie słyszał nikt, Ergonomgdy wdrażał zawsze działało, teraz też działa, popieli się jutrodo żywego złe, gorsze i najgorsze światło za nami,czasy bez zarzutu, wybywamy w porę: czarny, biały, żółtyjęzyk ciśnie się na usta, sam się prosi o wybaczenie,którego płomiennie nie udziela.

KREMATORIA I Dwa na półtora na pół Innego nie ma Wymiaru

KREMATORIA III Udar Myśli Wiertło do szpiku Szepcze Jest To szczyt wszystkiego

Der preisgekrönte Dichter, Essayist und Darsteller Krzysztof Siwczyk debütierte 1995 mit dem Band Dzikie dzieci. Er ist Mitbegründer der Gruppe Na Dziko und arbeitet als Literaturkritiker für Polityka. In den Jahren 1999 und 2010 übernahm er Hauptrollen in den Filmen Wojaczek und Wydalony. Siwczyk hat zahlreiche Lyrikbände veröffentlicht, darunter Emil i my, Dane dni, Wiersze dla palących, und viele weitere bis hin zu Krematoria 1 und Krematoria 2. Das vorliegende Buch bietet eine repräsentative Auswahl seiner Werke in deutscher Übersetzung. Siwczyk reflektiert über seine frühe Karriere in den neunziger Jahren, einer Zeit, die er als goldene Ära für die polnische Literatur und Lyrik beschreibt. Nach dem Ende des Kommunismus suchten Schriftsteller nach neuen Ausdrucksformen, frei von politischen Zwängen. Diese Freiheit, kombiniert mit dem Einfluss amerikanischer Lyrik, inspirierte ihn und führte zu einem existenziellen Bedürfnis, Gedichte zu schreiben. In dieser Zeit empfand er die traditionellen Erwartungen an polnische Dichter als belastend und fand in der Lyrik eine Möglichkeit, sich auszudrücken und zu identifizieren.